Alone At The Landfill - Cattle Decapitation

This world is a cemetery.

Often I visit my plot

And listen to the winds ripe with trichloroethylene

This stagnant «air».

Sometimes it speaks to me

Tells me of damnation.

Rightly just and on the horizon

Knee-deep in a concentrated stockpile of manufactured scraps foretelling human

downfall

Grisly.

Obscene.

Toxic.

Motherfucking desert

Sifting through the ghosts of human consumerism

I find myself searching for body parts to add to my collection

A hand.

A finger.

A leg.

A head

The dead sometimes reside alone at the landfill

This is forever.

Time now an enemy

Humans are forever failures…

The children wade in the leachate

Diseases — man made and carried on through the DNA

Of our future to which we’re slaves

The world as a trash heap where we bury the past

We try not to ponder the fact that our detestable actions will forever last

Ethylene dibromide, methane and carbon dioxide

Slowly dissolving human body parts reside in the excess

Knee-deep in a never ending stockpile of manufactured trash reminiscing human

existence

Among the fermenting stench is the fallout of humanity

A virulent force of passive destruction

Harbinger of perdition, herald to pandemonium

In our own contamination we are forced to drown

Hideous.

Shameless.

Toxicant.

Goddamned desolate

Deze wereld is een begraafplaats.

Vaak bezoek ik mijn perceel

En luister naar de wind, rijp van trichloorethyleen

Deze stilstaande "lucht".

Soms spreekt het tegen mij

Vertelt me ​​over verdoemenis.

Terecht gewoon en aan de horizon

Kniediep in een geconcentreerde voorraad gefabriceerde restjes die menselijke voorspellen

ondergang

Griezelig.

Obsceen.

Giftig.

klote woestijn

De geesten van het menselijk consumentisme doorzoeken

Ik merk dat ik op zoek ben naar lichaamsdelen om aan mijn verzameling toe te voegen

Een hand.

Een vinger.

Een been.

Verder

De doden verblijven soms alleen op de vuilstort

Dit is voor altijd.

Tijd nu een vijand

Mensen zijn voor altijd mislukkingen...

De kinderen waden in het percolaat

Ziekten — door de mens gemaakt en overgedragen via het DNA

Van onze toekomst waarvan we slaven zijn

De wereld als een vuilnisbelt waar we het verleden begraven

We proberen er niet aan te denken dat onze afschuwelijke acties voor altijd zullen duren

Ethyleendibromide, methaan en koolstofdioxide

In het overschot bevinden zich langzaam oplossende menselijke lichaamsdelen

Kniediep in een nooit eindigende voorraad gefabriceerd afval dat herinneringen ophaalt aan de mens

bestaan

Onder de gistende stank is de neerslag van de mensheid

Een virulente kracht van passieve vernietiging

Voorbode van verderf, inluiden van pandemonium

In onze eigen besmetting zijn we gedwongen te verdrinken

Afschuwelijk.

Schaamteloos.

giftig.

Godverdomme desolaat