Non È Amore - Carmen

La mia stanza affaccia in un cortile interno

Che se piove sembra di stare ad un concerto

Che poi la pioggia mi è sempre piaciuta

Mi ricorda che ritorna sempre il sereno

Ti ho aspettato con la luce accesa

Perché so che hai paura del buio

E se non hai mangiato niente da stamattina

In cucina t’ho lasciato la mia cena

Cosa c'è rimasto da dirci?

Se poi vai con la prima che incontri

E non riesci più a guardarmi

Cosa c’eravamo promessi?

Quel giorno sotto casa mia

Nemmeno te lo ricordi

Sulla mia faccia c'è ancora stampata la tua mano

Che tanto poi alla fine è sempre colpa mia

Ed ho provato a cambiare mille volte lavoro

Ma non bastava mai per la tua gelosia

Cosa c'è rimasto da dirci?

Se ci tocchiamo le mani

Solamente per affondarci

Cosa ti è rimasto dei miei occhi?

Se mi usi come un tappeto

Per pulire via i tuoi rimorsi

Io te l’avevo detto, te l’avevo detto

Che sarebbe andato tutto a puttane

Che l’amore vero, l’amore vero

Non è la tua assurda ossessione

Eri la mia notte di Natale

La frase da dire a bassa voce

Possibile che non ti accorgi

Che questo non è amore

Ogni cicatrice oggi è il mio più bel difetto

Mi ricorda cosa sono stata

E se t’avessi detto almeno una volta

Quello che penso, forse mi sarei salvata

Cosa c’eravamo promessi

Sotto il palco a voce alta

Mentre suonavano i nostri pezzi

Cosa ti è rimasto da dirmi

Tanto lo so che ti nascondi

Perché vali meno di quanto pensi

Io te l’avevo detto, te l’avevo detto

Che sarebbe andato tutto a puttane

Che l’amore vero, l’amore vero

Non è la tua assurda ossessione

Eri la mia notte di Natale

La frase da dire a bassa voce

Possibile che non ti accorgi

Che questo non è amore

Che questo non è amore

Sulla porta ci sono ancora attaccati i nostri cognomi

Che se ci ripenso mi sale una rabbia

Che non riesco a tirar fuori

Figlia mia ti scrivo in questa lettera i miei dolori

Stai bene attenta a chi affidi i tuoi sorrisi migliori

Mijn kamer kijkt uit op een binnenplaats

Dat als het regent het op een concert lijkt te zijn

Toen hield ik altijd van de regen

Het herinnert me eraan dat sereniteit altijd terugkeert

Ik heb op je gewacht met het licht aan

Omdat ik weet dat je bang bent in het donker

Wat als je sinds vanmorgen niets meer hebt gegeten?

In de keuken heb ik mijn avondeten voor je achtergelaten

Wat valt ons nog te vertellen?

Als je dan gaat met de eerste die je tegenkomt

En je kunt me niet meer aankijken

Wat hebben we beloofd?

Die dag onder mijn huis

Je herinnert het je niet eens meer

Je hand staat nog steeds op mijn gezicht gedrukt

Dat het uiteindelijk toch altijd mijn schuld is

En ik heb duizend keer geprobeerd van baan te veranderen

Maar het was nooit genoeg voor je jaloezie

Wat valt ons nog te vertellen?

Als we onze handen aanraken

Alleen om te zinken

Wat is er nog over van mijn ogen?

Als je me als vloerkleed gebruikt

Om je wroeging weg te spoelen

Ik zei het je, ik zei het je

Dat het allemaal naar de hel zou gaan

Moge ware liefde, ware liefde

Het is niet jouw absurde obsessie

Jij was mijn kerstnacht

De zin die met een lage stem moet worden uitgesproken

Het is mogelijk dat u het niet merkt

Dat dit geen liefde is

Elk litteken vandaag is mijn grootste fout

Doet me denken aan wat ik ben geweest

Wat als ik het je minstens één keer had verteld?

Wat ik denk, zou ik misschien gered zijn

Wat we beloofden

Luid onder het podium

Terwijl onze liedjes speelden

Wat moet je me nog vertellen

Ik weet dat je je verstopt

Omdat je minder waard bent dan je denkt

Ik zei het je, ik zei het je

Dat het allemaal naar de hel zou gaan

Moge ware liefde, ware liefde

Het is niet jouw absurde obsessie

Jij was mijn kerstnacht

De zin die met een lage stem moet worden uitgesproken

Het is mogelijk dat u het niet merkt

Dat dit geen liefde is

Dat dit geen liefde is

Onze achternamen hangen nog steeds op de deur

Dat als ik eraan denk, ik boos word

Waar ik niet uit kan

Mijn dochter, ik schrijf je mijn pijn in deze brief

Wees heel voorzichtig aan wie je je beste glimlach toevertrouwt