Golondrinas, Tango Cancion - Carlos Gardel

con ansias constantes de cielos lejanos…

Alma criolla, errante y viajera,

querer detenerla es una quimera…

Golondrinas con fiebre en las alas,

peregrinas borrachas de emoción…

Siempre sueña con otros caminos

la brujula loca de tu corazón…

Criollita de mi pueblo,

pebeta de mi barrio,

la golondrina un dia

su vuelo detendra;

no habra nube en sus ojos

de vagas lejanias

y en tus brazos amantes

su nido construira.

Su anhelo de distancias

se aquietara en tu boca

con la dulce fragancia

de tu viejo querer…

Criollita de mi pueblo,

pebeta de mi barrio,

con las alas plegadas

también yo he de volver.

En tus rutas que cruzan los mares

florece una estela azul de cantares

y al conjuro de nuevos paisajes

suena intensamente tu claro cordaje.

Con tu dulce sembrar de armonias

tierras lejanas te vieron pasar;

otras lunas siguieron tus huellas,

tu solo destino es siempre volar.

met constant verlangen naar verre luchten...

Creoolse ziel, zwervend en reizend,

haar willen stoppen is een hersenschim...

Zwaluwen met koorts in hun vleugels,

pelgrims dronken van emotie...

Droom altijd van andere paden

het gekke kompas van je hart...

Creools uit mijn stad,

pebeta uit mijn buurt,

de zwaluw op een dag

uw vlucht stopt;

er zal geen wolk in hun ogen zijn

van verre vaag

en in je liefdevolle armen

zijn nest zal bouwen.

Je verlangen naar afstanden

zal stil zijn in je mond

met de zoete geur

van je oude liefde...

Creools uit mijn stad,

pebeta uit mijn buurt,

met gevouwen vleugels

Ook ik moet terug.

In uw routes die de zeeën oversteken

bloeit een blauw spoor van liedjes

en in de ban van nieuwe landschappen

je heldere snaar klinkt intens.

Met je zoete zaaien van harmonieën

verre landen zagen je voorbijgaan;

andere manen volgden je voetstappen,

je enige bestemming is altijd om te vliegen.