Lloran mis labios - Carlos Baute

Me enseñaste que amar era hablar, dialogar

Negociar, que no hay que apartar

Que no sólo es besar y que antes del sexo hay abrazos

Antes de irte quedaron pendientes

Mil cosas que no nos dijimos, que no practicamos

Entre una de ellas, amarnos por siempre

Por eso no entiendo que un dia te vas sin hablar

Y tampoco avisar donde estas, de que vas

Me dejaste en la casa tirado como un sofá

Y tu amor contesta a unos

Cuantos kilometros de la ciudad

Luchare hasta rescatar y llevarlo

Hasta el centro de nuestros corazones

En donde estás, donde te escondes

Te buscaré así sea el fin

Lloran mis labios, lloran celosos

Yo no podré vivir sin ti

Quiero recordarte cuando me dijiste

Que nunca amarías a nadie en tu vida

Que triste ironía, no sé lo que hacer todavía

Tu me enseñaste a ser tolerante

En las buenas y malas, también respetarte

Que debo enfrentarme y nunca jamás esquivarte

Por eso no entiendo que un dia

Te vas sin hablar y tampoco avisar donde estas

De que vas, me dejaste en la casa

Tirado como un sofá

Y tu amor contesta a unos cuantos

Kilometros de la ciudad

Luchare hasta rescatar y llevarlo

Hasta el centro de nuestros corazones

En donde estás, donde te escondes

Te buscaré así sea el fin

Lloran mis labios, lloran celosos

Yo no podré vivir sin ti

Donde estás, lo conseguiré

Que vengas a mí, aquí

Lloran mis labios, lloran celosos

Yo no podré vivir sin ti

En donde estás, donde te escondes

Te buscaré así sea el fin

Lloran mis labios, lloran celosos

Yo no podré vivir sin ti

(Gracias a CaroLa por esta letra)

Je leerde me dat liefhebben hetzelfde was als spreken, tot dialoog

Onderhandelen, dat het niet nodig is om te scheiden

Dat het niet alleen kussen is en dat er voor de seks knuffels zijn

Voordat je wegging waren ze in behandeling

Duizend dingen die we elkaar niet vertelden, die we niet oefenden

Tussen een van hen, voor altijd van elkaar houden

Daarom begrijp ik niet dat je op een dag weggaat zonder iets te zeggen

En niet vertellen waar je bent, wat je gaat

Je liet me in het huis gegooid als een bank

En jouw liefde beantwoordt wat

Hoeveel kilometer van de stad?

Ik zal vechten tot ik het red en neem

Naar het centrum van ons hart

waar je bent, waar je je verbergt

Ik zal naar je zoeken, ook al is het het einde

Mijn lippen huilen, ze huilen jaloers

Ik zal niet kunnen leven zonder jou

Ik wil je eraan herinneren dat je het me vertelde

Dat je nooit in je leven van iemand zou houden

Wat een trieste ironie, ik weet nog niet wat ik moet doen

Je hebt me geleerd tolerant te zijn

Respecteer ook jou in goede en slechte tijden

Dat ik je onder ogen moet zien en nooit zal vermijden

Daarom begrijp ik dat op een dag niet

Je vertrekt zonder iets te zeggen en niet te vertellen waar je bent

Wat ben je aan het doen, je liet me thuis

Opgetrokken als een bank

En jouw liefde beantwoordt er een paar

kilometer van de stad

Ik zal vechten tot ik het red en neem

Naar het centrum van ons hart

waar je bent, waar je je verbergt

Ik zal naar je zoeken, ook al is het het einde

Mijn lippen huilen, ze huilen jaloers

Ik zal niet kunnen leven zonder jou

Waar je bent, ik zal het halen

kom naar me toe, hier

Mijn lippen huilen, ze huilen jaloers

Ik zal niet kunnen leven zonder jou

waar je bent, waar je je verbergt

Ik zal naar je zoeken, ook al is het het einde

Mijn lippen huilen, ze huilen jaloers

Ik zal niet kunnen leven zonder jou

(Met dank aan CaroLa voor deze teksten)