The Life We Have Chosen, Pt. 2 - Carcer City

Through glass eyes I watched the world pass us by

And in time, these roads became our home

I watched how the cities grew from the horizon

Then slowly died away as quickly as they had come

Together we drew a portrait, untouchable

Waking up to grey static, looking at you

Through porcelain, laced in dirt

I am growing weak, but through all this…

I have found the deepest of gratifications

A portrait untouchable

This is the life we have chosen

And I’d chose this for the rest of my life if I could

I’d chose this over everything

Door glazen ogen zag ik de wereld aan ons voorbij trekken

En na verloop van tijd werden deze wegen ons thuis

Ik zag hoe de steden vanaf de horizon groeiden

Toen stierf langzaam weg, net zo snel als ze waren gekomen

Samen hebben we een portret getekend, onaantastbaar

Wakker worden met grijze ruis, kijkend naar jou

Door porselein, geregen in vuil

Ik word zwak, maar door dit alles heen...

Ik heb de diepste bevrediging gevonden

Een onaantastbaar portret

Dit is het leven dat we hebben gekozen

En ik zou dit voor de rest van mijn leven hebben gekozen als ik kon

Ik had dit boven alles gekozen