La estación del querer - Camela, Antonio Carmona

Un día gris

Una estación

De ferrocarril

Por el cristal

De un viejo tren

Yo vi pasar

A una mujer

Que despertó

Mi curiosidad

Yo la miré

Ella me miró

Y me enamoré

Aún recuerdo esa mirada

Que ella a mí me dedicó

Un lago de amor se forma

Dentro de mis ojos, lloro

Cada tarde que oscurece

Surgen nuevas ilusiones otra vez

Sólo espero ver su cuerpo

En la llegada de ese tren

Y yo miro entre la gente

Pero no la logro ver

Sólo espero que mañana vuelva

A la estación del querer

La quiero tener

Porque sin amor

Mi sueño se ha marchado

Aún recuerdo esa mirada

Que ella a mí me dedicó

Un lago de amor se forma

Dentro de mis ojos, lloro

Cada tarde que oscurece

Surgen nuevas ilusiones otra vez

Sólo espero ver su cuerpo

En la llegada de ese tren

Y yo miro entre la gente

Pero no la logro ver

Sólo espero que mañana vuelva

A la estación del querer

La quiero tener

Porque sin amor

Mi sueño se ha marchado

Een grijze dag

Een station

spoorweg

door het glas

van een oude trein

ik zag passeren

aan een vrouw

wie werd wakker?

mijn nieuwsgierigheid

ik keek naar haar

ze keek naar mij

En ik werd verliefd

Ik herinner me die blik nog

die ze aan mij heeft opgedragen

Een meer van liefde vormt zich

In mijn ogen huil ik

Elke avond die donker wordt

Er ontstaan ​​weer nieuwe illusies

Ik hoop gewoon je lichaam te zien

Bij de aankomst van die trein

En ik kijk tussen de mensen

Maar ik kan het niet zien

Ik hoop alleen dat morgen terugkomt

Naar het station van liefde

ik wil het hebben

want zonder liefde

mijn droom is weg

Ik herinner me die blik nog

die ze aan mij heeft opgedragen

Een meer van liefde vormt zich

In mijn ogen huil ik

Elke avond die donker wordt

Er ontstaan ​​weer nieuwe illusies

Ik hoop gewoon je lichaam te zien

Bij de aankomst van die trein

En ik kijk tussen de mensen

Maar ik kan het niet zien

Ik hoop alleen dat morgen terugkomt

Naar het station van liefde

ik wil het hebben

want zonder liefde

mijn droom is weg