L'amour fou - Cali

Je dois enlacer, je dois embrasser, même vite, même dans le noir.

Toujours si difficile de trouver un autre noyé, un autre désespoir.

N’y a-t-il donc personne qui ait besoin de moi, de ma chaleur

De me serrer trop fort, de me lécher les joues

De me lécher les lèvres, de me lécher la peau, de m’aimer à la mort?

Personne, personne, personne ne vit’sans l’amour fou.

Personne, personne, personne ne vit’sans l’amour fou.

J’ai besoin de tenir et couver une main

D’embrasser des paupières, sans amour, je suis rien.

Je cherche une solitude, m'étouffer dans des bras.

J’ai besoin de brûler, de vivre une dernière fois.

Si je n’ai plus droit à tout ça, abattez-moi

Abattez-moi comme un chien.

Si je n’ai plus droit à tout ça, abattez-moi

Abattez-moi comme un chien.

Personne, personne, personne ne vit’sans l’amour fou.

Personne, personne, personne ne vit’sans l’amour fou.

Au fond d’un cinéma, à l’arrière d’une voiture

Mon cœur doit battre, battre, battre.

Suis-je le seul noyé, le seul désespéré?

Je veux tout, tout, tout recommencer.

Connaître à nouveau la peur des tout débuts

Au tout début, oh c'était bien.

Si je n’ai plus droit à tout ça, abattez-moi

Abattez-moi comme un chien.

Personne, personne, personne ne vit’sans l’amour fou.

Personne, personne, personne ne vit’sans l’amour fou.

J’ai aimé le sourire que tu portais

Quand tu venais me voir à la sauvette, tu te souviens, dis?

Entre deux portes, entre deux mensonges, tu te souviens, dis?

Un homme te vouait l’amour désespéré

Et puis un autre, pour une fois j'étais l’autre, tu te souviens, dis?

J’ai aimé la jeune fille qui nous tenait la main, tu te souviens, dis?

Tout en haut de nos seize ans, tout en haut de Fillols.

Elle attendait le baiser de ses amoureux et sous son kilt trop court

Ses fesses qui hurlaient comme un cadeau de Dieu

Et puis toutes ces promesses à toi, à moi, à tous les deux

Tu te souviens, dis?

Personne, personne, personne ne vit’sans l’amour fou.

Personne, personne, personne ne vit’sans l’amour fou.

Ik moet knuffelen, ik moet kussen, zelfs snel, zelfs in het donker.

Altijd zo moeilijk om nog een verdronkene te vinden, een nieuwe wanhoop.

Is er niemand die mij nodig heeft, mijn warmte?

Om me te stevig vast te houden, om mijn wangen te likken

Om mijn lippen te likken, om mijn huid te likken, om van me te houden tot de dood?

Niemand, niemand, niemand leeft zonder gekke liefde.

Niemand, niemand, niemand leeft zonder gekke liefde.

Ik moet een hand vasthouden en bedekken

Oogleden kussen, zonder liefde ben ik niets.

Ik zoek eenzaamheid, stik in de armen.

Ik moet branden, om nog een laatste keer te leven.

Als ik niet meer heb, schiet me dan neer

Schiet me neer als een hond.

Als ik niet meer heb, schiet me dan neer

Schiet me neer als een hond.

Niemand, niemand, niemand leeft zonder gekke liefde.

Niemand, niemand, niemand leeft zonder gekke liefde.

Achterin een bioscoop, achterin een auto

Mijn hart moet kloppen, kloppen, kloppen.

Ben ik de enige die verdronken is, de enige wanhopig?

Ik wil alles, alles, helemaal opnieuw.

Opnieuw de angst van het allereerste begin kennen

In het begin, oh het was goed.

Als ik niet meer heb, schiet me dan neer

Schiet me neer als een hond.

Niemand, niemand, niemand leeft zonder gekke liefde.

Niemand, niemand, niemand leeft zonder gekke liefde.

Ik hield van de glimlach die je droeg

Toen je stiekem naar me toe kwam, weet je nog?

Tussen twee deuren, tussen twee leugens, weet je nog?

Een man bedreven wanhopige liefde voor jou

En dan nog een, voor een keer was ik de ander, weet je nog, zeg maar?

Ik hield van het meisje dat onze handen vasthield, weet je nog?

Op de top van onze zestien jaar, op de top van Fillols.

Ze wachtte op de kus van haar minnaars en onder haar te korte kilt

Haar kont schreeuwt als een geschenk van God

En dan al deze beloften aan jou, aan mij, aan jullie beiden

Weet je nog, zeg maar?

Niemand, niemand, niemand leeft zonder gekke liefde.

Niemand, niemand, niemand leeft zonder gekke liefde.