Görmedin Say - Çağrı Sinci, Narkoz

Canın sıkkın, birine söylemen gerek derdini

Alışmışsın yalnızlığa her gün öyle yekten

Kafanı yapıp yaslanmışsın aynı kanepeye

Aynı güneş, aynı perde, aynı iç karartan renkler

Sokakta insan öldürürken açlık senin şahsi sıkıntın

Konuşmaya değer değil eğer mertsen

Ve biraz yüksek sesle sen de «Ben de varım!»

dersen

Hemen orda olmadığını sana ispat ederler

Sen hırslan ve terle, kızmak teselli değil

Bilip de söylememek hepsinden beter

Ve uzmansın belli susmuşsun bayağıdır

Bütün boş vagonlar senin de evinden geçer

Sırtlanlar leş yer, sen aç kaldın boşver

Onuru için yaşar insan onuru için terler

Fırsatlar tek tek önünde belir’cekler

Yumruğunu sık yeter ki sen tetikte bekle

Ellerimde kan yok ellerimde kir var

Kafamda sıfırlarla çarpışan bi' ton fikir var

Dilimde partizan bi' lisan ve karşı kaldırımda

Kolay kolay basmadığım bi' ton şekil var

Omuzlarım da gökyüzünde şimdilik yerim dar

Yorulmadım da sendeledim fakat düşmedim daha

Bu son çıkıştı köprüden ve dönmedim sağa

Bi' gün pes ettiğimi görürsen de görmedin say

Yarıştı kafam tabi dünyayla dönmek için

Nasılsa faniyiz deyip de çektim yandı içim

Kuruldu hayaller hep benim olmayanlar için

Bu yüzden ricayı geç istediğini almak için

Hayatla mücadelem sertçe o kasırga ben serçe

İnan ki hiç davranmıyo mertçe

Yılmak yok dert çek namümkünken geçmek

Bu yüzden aklım firari hep görünmüyor gerçek

Çıkmam lazım tabuttan son duraktan önce

Benim engellerimin önüne set çek aydınlıktan önce

Değişti çıkarlar ayrılık girince

İnan hatırlayacağın son ben ol’cam ışıktan önce

Bozuldu jargonum ben müziğin esiriyim

Yediğimde müebbet bu kağıda kaleme sordum deli miyim?

Ben hala eskisinden eskiceyim, böyle biline

Tümünü katledip de sonra delili sileceğim

Ellerimde kan yok ellerimde kir var

Kafamda sıfırlarla çarpışan bi' ton fikir var

Dilimde partizan bi' lisan ve karşı kaldırımda

Kolay kolay basmadığım bi' ton şekil var

Omuzlarım da gökyüzünde şimdilik yerim dar

Yorulmadım da sendeledim fakat düşmedim daha

Bu son çıkıştı köprüden ve dönmedim sağa

Bi' gün pes ettiğimi görürsen de görmedin say

Ellerimde kan yok ellerimde kir var

Kafamda sıfırlarla çarpışan bi' ton fikir var

Dilimde partizan bi' lisan ve karşı kaldırımda

Kolay kolay basmadığım bi' ton şekil var

Omuzlarım da gökyüzünde şimdilik yerim dar

Yorulmadım da sendeledim fakat düşmedim daha

Bu son çıkıştı köprüden ve dönmedim sağa

Bi' gün pes ettiğimi görürsen de görmedin say

Je verveelt je, je moet het iemand vertellen

Je bent gewend om elke dag zo alleen te zijn

Je maakte je hoofd en leunde op dezelfde bank

Dezelfde zon, hetzelfde gordijn, dezelfde deprimerende kleuren

Honger is je persoonlijke kwelling terwijl je mensen op straat doodt

Het is niet de moeite waard om te praten als je dapper bent

En je zegt een beetje luid: «Ik ook!»

als je zegt

Ze zullen je meteen bewijzen dat je er niet bent

Je wordt hebzuchtig en zweet, boos worden is geen troost

Weten en niet vertellen is erger dan alles

En je bent een expert, je bent stil, het is gewoon

Alle lege wagons rijden ook door je huis

Hyena's scharrelen, je verhongert, laat maar

Leeft voor waardigheid, zweet voor waardigheid

Kansen verschijnen één voor één voor je

Bal je vuist, blijf gewoon alert

Ik heb geen bloed aan mijn handen, ik heb vuil aan mijn handen

Ik heb een heleboel ideeën die met nullen in mijn hoofd botsen

Een partijdige taal op mijn tong en op de stoep aan de overkant

Er zijn een heleboel vormen die ik niet gemakkelijk kan afdrukken

Mijn schouders zijn voorlopig smal in de lucht

Ik was niet moe, ik struikelde, maar ik viel nog niet

Dit was de laatste afslag van de brug en ik sloeg niet rechtsaf.

Zelfs als je me op een dag ziet opgeven, zeg dan dat je het niet hebt gezien

Mijn hoofd racete natuurlijk om terug te keren met de wereld

Op de een of andere manier zei ik dat we sterfelijk zijn en nam het, het brandde.

Dromen zijn ingesteld voor degenen die niet altijd van mij zijn

Dus sla het verzoek over om te krijgen wat je wilt

Mijn worsteling met het leven is zwaar, die orkaan, ik ben een mus

Geloof me, hij handelt niet moedig

Wees niet ontmoedigd, maak je zorgen, passeer terwijl je kunt

Daarom is mijn geest op de vlucht, het lijkt niet altijd echt

Ik moet uit de kist komen voor de laatste halte

Blokkeer mijn obstakels voor het licht

De belangen veranderden toen de scheiding inging

Geloof me, ik zal de laatste zijn die je je herinnert voor het licht

Mijn jargon is gebroken, ik ben een gevangene van muziek

Toen ik at, schreef ik een levenslange gevangenisstraf op dit papier, ik vroeg: ben ik gek?

Ik ben nog steeds ouder dan vroeger, dus je weet het

Ik zal ze allemaal doden en dan het bewijsmateriaal wissen

Ik heb geen bloed aan mijn handen, ik heb vuil aan mijn handen

Ik heb een heleboel ideeën die met nullen in mijn hoofd botsen

Een partijdige taal op mijn tong en op de stoep aan de overkant

Er zijn een heleboel vormen die ik niet gemakkelijk kan afdrukken

Mijn schouders zijn voorlopig smal in de lucht

Ik was niet moe, ik struikelde, maar ik viel nog niet

Dit was de laatste afslag van de brug en ik sloeg niet rechtsaf.

Zelfs als je me op een dag ziet opgeven, zeg dan dat je het niet hebt gezien

Ik heb geen bloed aan mijn handen, ik heb vuil aan mijn handen

Ik heb een heleboel ideeën die met nullen in mijn hoofd botsen

Een partijdige taal op mijn tong en op de stoep aan de overkant

Er zijn een heleboel vormen die ik niet gemakkelijk kan afdrukken

Mijn schouders zijn voorlopig smal in de lucht

Ik was niet moe, ik struikelde, maar ik viel nog niet

Dit was de laatste afslag van de brug en ik sloeg niet rechtsaf.

Zelfs als je me op een dag ziet opgeven, zeg dan dat je het niet hebt gezien