Дожди омывают кресты - Бутырка

Не праздник и не чьи-то именины

Собрали нас сегодня за столом

Вот год ещё прошел у нас родные

За Саню оренбургского нальем.

Молитвы мама за сыночка тихо скажет

За брат брат вновь душу изольет

А нам друзья так друга не хватает

Но если помним, значит он живет

Но если помним, значит он живет

Дожди омывают кресты

Не прячем здесь слезы и мы

С годами лишь память сильней

А в жизни все больше потерь

Дожди омывают кресты

Слезами с небес льют они

А в нашей душе лишь тоска

Когда покидают друзья

А оренбургские платки все так же в моде

Все так же тянется к людскому молодежь

Земной наш путь не бесконечная дорога

Но если помним, значит мы живем

Дожди омывают кресты

Не прячем здесь слезы и мы

С годами лишь память сильней

А в жизни все больше потерь

И надрывается душа и струны плачут

Вновь за ушедших льется звон колоколов

А наша память снова возвращает

Кто близок был, сейчас так далеко

Дожди омывают кресты

Не прячем здесь слезы и мы

С годами лишь память сильней

А в жизни все больше потерь

Дожди омывают кресты

Слезами с небес льют они

А в нашей душе лишь тоска

Когда покидают друзья

Geen feestdag en niet iemands naamdag

Heeft ons vandaag aan tafel verzameld

Er is weer een jaar voorbij met onze familieleden

Voor Sanya Orenburg giet.

Mama's gebeden voor haar zoon zullen stilletjes zeggen

Want broer, broer zal zijn ziel weer uitstorten

En wij vrienden, dus vriend is niet genoeg

Maar als we ons herinneren, dan leeft hij

Maar als we ons herinneren, dan leeft hij

Regens wassen de kruisen

We verbergen hier geen tranen en we

Door de jaren heen is alleen het geheugen sterker

En in het leven steeds meer verliezen

Regens wassen de kruisen

Ze gieten tranen uit de hemel

En in onze ziel alleen maar verlangen

Als vrienden weggaan

En sjaals van Orenburg zijn nog steeds in de mode.

Nog steeds de menselijke jeugd bereiken

Ons aardse pad is geen eindeloze weg

Maar als we ons herinneren, dan leven we

Regens wassen de kruisen

We verbergen hier geen tranen en we

Door de jaren heen is alleen het geheugen sterker

En in het leven steeds meer verliezen

En de ziel breekt en de snaren huilen

Nogmaals voor de overledenen, de klokken luiden

En ons geheugen komt weer terug

Wie was dichtbij, nu tot nu toe

Regens wassen de kruisen

We verbergen hier geen tranen en we

Door de jaren heen is alleen het geheugen sterker

En in het leven steeds meer verliezen

Regens wassen de kruisen

Ze gieten tranen uit de hemel

En in onze ziel alleen maar verlangen

Als vrienden weggaan