Запахло весной - Бутырка

Улыбнется сквозь решетку солнце мне, заиграет и запрыгает капель.

Лист родиться, ртуть подтянется на плюс, от весны здесь забалдеет все вокруг.

Друг пернатый прочирикал мне: "Пора!", что ж, Хозяин, покидаю номера.

Без работы ты не будешь никогда, срок отбыл я, что ж, прощайте, кореша!

Прощайте, кореша!

Запахло весной, метелям отбой, Хозяин седой, ворота открой!

Запахло весной, боль снимет рукой, знакомой тропой вернусь я домой.

Разбегутся под ногами ручейки, песни рвутся на свободу из души.

Не вернется моя молодость ни дня, а в замен мне по вискам стучит весна,

По вискам стучит весна.

Запахло весной, метелям отбой, Хозяин седой, ворота открой!

Запахло весной, боль снимет рукой, знакомой тропой вернусь я домой.

Я на волю, ну а с ветки мне птенец, как по нотам распевается скворец

Сменю минус, душе ближе теплый плюс, знай, Хозяин, я к тебе уж не вернусь,

Я к тебе уж не вернусь.

Запахло весной, метелям отбой, Хозяин седой, ворота открой!

Запахло весной, боль снимет рукой, знакомой тропой вернусь я домой.

De zon zal door de tralies naar me glimlachen, het zal spelen en de druppels zullen springen.

Het blad wordt geboren, het kwik stijgt naar de plus, vanaf de lente wordt hier alles om ons heen gek.

Een gevederde vriend tweette me: "Het is tijd!" Wel, baas, ik verlaat de kamers.

Je zult nooit zonder werk zitten, ik heb mijn termijn uitgezeten, nou, tot ziens, hulpje!

Vaarwel, klootzak!

Het rook naar de lente, de sneeuwstormen houden op, de eigenaar heeft grijze haren, doe de poort open!

Het rook naar de lente, de pijn wordt met de hand weggenomen, ik ga terug naar huis op een vertrouwd pad.

Stromen zullen onder je voeten uiteenspatten, liedjes worden verscheurd tot vrijheid van de ziel.

Mijn jeugd zal geen dag terugkeren, en in ruil daarvoor klopt de lente op mijn slapen,

De lente klopt op de tempels.

Het rook naar de lente, de sneeuwstormen houden op, de eigenaar heeft grijze haren, doe de poort open!

Het rook naar de lente, de pijn wordt met de hand weggenomen, ik ga terug naar huis op een vertrouwd pad.

Ik ben vrij, maar van de tak heb ik een kuiken, zoals een spreeuw zingt van de noten

Ik zal de min veranderen, de warme plus is dichter bij de ziel, weet, Meester, ik kom niet bij je terug,

Ik kom niet bij je terug.

Het rook naar de lente, de sneeuwstormen houden op, de eigenaar heeft grijze haren, doe de poort open!

Het rook naar de lente, de pijn wordt met de hand weggenomen, ik ga terug naar huis op een vertrouwd pad.