Кольщик - Бутырка

Кольщик, наколи мне купола,

Рядом - чудотворный крест с иконами,

Чтоб играли там колокола

С переливами и перезвонами.

Наколи мне домик у ручья,

Пусть течёт по воле струйкой тонкою,

Чтобы от него портной-судья

Не отгородил меня решёткою.

Нарисуй алеющий закат,

Розу за колючей ржавой проволокой.

Строчку "Мама, я не виноват!"

Наколи, и пусть стереть попробуют.

Если места хватит, нарисуй

Лодку с парусами, ветром полными.

Уплыву, волки, и вот вам...

Чтобы навсегда меня запомнили.

И легло на душу, как покой,

Встретить мать - одно моё желание.

Крест коли, чтоб я забрал с собой

Избавление, но не покаяние.

Kolschik, prik in mijn koepels,

Vlakbij is een wonderbaarlijk kruis met iconen,

Om de klokken te spelen

Met overlopen en klokkenspel.

Prik me een huis bij de beek

Laat het naar believen stromen in een dunne stroom,

Van hem een ​​kleermaker-rechter

Heeft me niet afgezet met tralies.

Teken een scharlaken zonsondergang

Roos achter roestig prikkeldraad.

De regel "Mam, het is niet mijn schuld!"

Prik, en laat ze proberen te wissen.

Als er genoeg ruimte is, teken dan

Een boot met zeilen vol wind.

Ik zwem weg, wolven, en hier ben je...

Om mij voor altijd te herinneren.

En viel op de ziel, als vrede,

Mijn moeder ontmoeten is een van mijn verlangens.

Kruis als ik meeneem

Verlossing, maar geen bekering.