Lasta - Brut

Gledam u datum i vreme polaska

Puna je autobuska crvenih autobusa

Nisam upoznao način sve da prebolim

Ali su mi poznati relacija i prevoznik

Ljudi stavljaju kofere u prtljažnik

Moje nikad ne bi primili — previše su prljavi

Možda je sve moglo da bude bolje, ili nije

Pričali smo mnogo puta o tome

Slušaš posmrtni marš, za dva minuta moram da pođem

Tvoja je sreća to što nemam kome

Ne želim da me vidiš kako plutam

Zato me gledaš kako neprestano tonem — i to je ljubav

Zapalio sam sećanja, umorio sam se od čekanja

Vraćam se kad se otarasim sećanja na sećanja

Do tad mi ne trebaš

Nemoj da mi opraštaš, za to treba mnogo vremena

Previše je praznih sedišta

Na karti nemam broj i to me plaši

Navikao sam da ništa u životu ne biram

Nije mi sve dodeljeno

Bio sam u zamci, sad čekam život da mi servira moj deo

Moje parče hleba, i onako znam da je sve odavno podeljeno

Ovde nema ravnih časti

Ovde uzmeš najmanje parče i jedeš zadnji, ako dođeš zadnji

Ovo su loši znaci, čitam ih na znakovnoj tabli

U tom pravcu ću odleteti na lasti

Moram da napustim jug, ako to ne zatvori krug

Imaš još tri pravca da me tražiš

Vreme je da se ukrcam, za kraj mi treba jedna usluga

Okreni se i odlazi!

Uvek sam bio suptilan

Ne gledaj u moja leđa

Videćeš noževe tuđih uspeha

Evo ti moja kartica, daćeš mi je kad ti javim da me sačeka

Na ovom istom peronu, iz nekih starih razloga

I ne brini, tvoj broj imam zapisan u mozgu

Sve je palo u vodu

Prljave stvari blede — gube belinu

Al' hvala Bogu, drugačije nikad ne bi isplivale na površinu

Poletaću sa lastama

Preživeću pad ako ne dostignem visinu

Grlim crne oblake, pijem kišu

Zaigraću na njoj kao hindus

Ik kijk naar de datum en tijd van vertrek

Het staat vol met rode bussen

Ik heb geen manier gevonden om er overheen te komen

Maar we kennen de route en de vervoerder

Mensen zetten koffers in de kofferbak

Ze zouden de mijne nooit nemen - ze zijn te vies

Misschien had alles beter gekund, of niet

We hebben er vaak over gesproken

Je luistert naar de dodenmars, over twee minuten moet ik gaan

Jouw geluk is dat ik niemand heb

Ik wil niet dat je me ziet zweven

Dat is waarom je me ziet zinken - en dat is liefde

Ik verbrandde de herinneringen, ik werd het wachten beu

Ik kom terug als ik de herinneringen van de herinneringen kwijt ben

Tot die tijd heb ik je niet nodig

Vergeef me niet, het duurt lang

Er zijn te veel lege stoelen

Ik heb geen nummer op de kaart en dat maakt me bang

Ik ben gewend om niets te kiezen in het leven

Ik heb niet alles gekregen

Ik zat in de val, nu wacht ik op het leven om mij mijn deel te dienen

Mijn stukje brood, en ik weet al dat alles al lang geleden gedeeld is

Er zijn hier geen gelijke eerbewijzen

Hier pak je het kleinste stukje en eet je als laatste, als je als laatste komt

Dit zijn slechte tekenen, ik las ze op het bord

Ik zal die kant op vliegen op een zwaluw

Ik moet het Zuiden verlaten, als de cirkel niet rond is

Je hebt nog drie richtingen om me te zoeken

Het is tijd om aan boord te gaan, ik heb nog één gunst nodig voor het einde

Draai je om en loop weg!

Ik ben altijd subtiel geweest

Kijk niet naar mijn rug

Je zult de messen van andermans successen zien

Hier is mijn kaart, je geeft hem aan me als ik zeg dat hij op me wacht

Op hetzelfde platform, om een ​​aantal oude redenen

En maak je geen zorgen, ik heb je nummer in mijn hoofd geschreven

Alles viel in het water

Vuile dingen vervagen - verliezen hun witheid

Maar godzijdank, anders waren ze nooit boven water gekomen

Ik ga er vandoor met de zwaluwen

Ik overleef de val als ik de hoogte niet bereik

Ik knuffel de zwarte wolken, ik drink de regen

Ik zal erop dansen als een hindoe