So Long Sweet Misery - Brett Dennen

So Long, my misery

I don’t need you

you’ve only caused me grief

forgive me if I fall asleep

I haven’t slept in centuries

Daylight lives like a burden for me

so I escape

sent it strewn about the street

beyond the ruins of my ancestry

far past the pages of my disbelief

I rose from my moat

like a ghost from a grave

sunken in the salty eyes of the wandering displaced

I was heading through the mist across the golden gate

all of my rebellions fall into the fog of fate

So long my misery

I don’t need you

you’ve only caused me grief

forgive me if I fall asleep

I haven’t slept in centuries

Spring time came again

and Icarus fell

I flew past the numb lipped nuns who’ll never tell

the secrets of the sailors and their 7 year spell

I will not fall, nor will my wings ever melt

if I could I would wash all these wounds away

I would surround your room with a sense of mental grace

I would paint your portrait over everything mundane

more colorful than Easter Sunday

so long my misery

I don’t need you

you’ve only caused me grief

forgive me if I fall asleep

I haven’t slept in centuries

put me on a boat

leave my inhibitions at bay

my mind is spilling

but I haven’t much to say

I was running through the canyons

pulse the echoes of your name

you were laughing at me like

the sun laughs at a flame

put me on a page in a book of beginnings

let me scroll me through old volumes of ancient teachings

let me reveal in all of these forgotten feelings

lay me with the wretched in the arms of my queen

so long sweet misery

I don’t need you

you’ve only caused me grief

forgive me if I fall asleep

I haven’t slept in centuries

no I haven’t slept in centuries

I haven’t slept in centuries

Tot zo lang, mijn ellende

Ik heb je niet nodig

je hebt me alleen maar verdriet gedaan

vergeef me als ik in slaap val

Ik heb al eeuwen niet geslapen

Daglicht is een last voor mij

dus ik ontsnap

stuurde het bezaaid over de straat

voorbij de ruïnes van mijn voorouders

ver voorbij de pagina's van mijn ongeloof

Ik stond op uit mijn gracht

als een geest uit een graf

verzonken in de zoute ogen van de zwervende ontheemden

Ik ging door de mist over de gouden poort

al mijn opstanden vallen in de mist van het lot

Tot zo lang mijn ellende

Ik heb je niet nodig

je hebt me alleen maar verdriet gedaan

vergeef me als ik in slaap val

Ik heb al eeuwen niet geslapen

Het is weer lente

en Icarus viel

Ik vloog langs de verkleumde nonnen die het nooit zullen vertellen

de geheimen van de zeelieden en hun 7-jarige betovering

Ik zal niet vallen, noch zullen mijn vleugels ooit smelten

als ik kon zou ik al deze wonden wegwassen

Ik zou je kamer omringen met een gevoel van mentale gratie

Ik zou je portret schilderen over al het alledaagse

kleurrijker dan Paaszondag

tot nu toe mijn ellende

Ik heb je niet nodig

je hebt me alleen maar verdriet gedaan

vergeef me als ik in slaap val

Ik heb al eeuwen niet geslapen

zet me op een boot

laat mijn remmingen op de baai

mijn geest is aan het morsen

maar ik heb niet veel te zeggen

Ik rende door de canyons

pulseer de echo's van je naam

je lachte me uit alsof

de zon lacht om een ​​vlam

zet me op een pagina in een boek met begin

laat me door oude delen met oude leringen scrollen

laat me al deze vergeten gevoelens onthullen

leg me met de ellendige in de armen van mijn koningin

zo lang lieve ellende

Ik heb je niet nodig

je hebt me alleen maar verdriet gedaan

vergeef me als ik in slaap val

Ik heb al eeuwen niet geslapen

nee ik heb al eeuwen niet geslapen

Ik heb al eeuwen niet geslapen