The Infinite Kiss - Brett Anderson

And when your clothes are on the ground

And your hair is falling down

Will you surrender to it now?

Because yes only we exist in our symphony

Of flesh in our universe of bliss

In the infinite kiss, the infinite kiss

As it subjugates you now, as it pins you

To the ground like a tethered animal

As it drags you by the hips and it forces

You to this, it is hell but in is bliss

It’s the infinite kiss, the infinite kiss

As you move like a machine and the child within

You screams 'when was heaven so obscene?'

It’s our playground of exess, it is poetry made

Flesh, it’s our sumphony of bliss

The infinite kiss, the infinite kiss

En als je kleren op de grond liggen

En je haar valt naar beneden

Ga je je er nu aan overgeven?

Want ja alleen wij bestaan ​​in onze symfonie

Van vlees in ons universum van gelukzaligheid

In de oneindige kus, de oneindige kus

Zoals het je nu onderwerpt, zoals het je vastzet

Naar de grond als een vastgebonden dier

Terwijl het je bij de heupen sleept en het dwingt

U naar dit, het is een hel maar in is gelukzaligheid

Het is de oneindige kus, de oneindige kus

Terwijl je beweegt als een machine en het kind binnenin

Je schreeuwt 'wanneer was de hemel zo obsceen?'

Het is onze speeltuin van exess, het is van poëzie gemaakt

Vlees, het is onze sumphony van gelukzaligheid

De oneindige kus, de oneindige kus