The Writer - Breakdown of Sanity

It’s your turn right now

let me see your steps, let me feel your hesitation

nothing ventured, nothing gained

we know the reproach to yourself

all your reflections as an open secret

all your mistakes as a success, your tears as the pitiful disport

your decisions make us win, follow the guide we gave you

don’t look upward, there’s nothing above you, your eyes aren’t qualified

your memory is your future, can you remember your end?

we are your faith and your fear

we are your inspiration and your overload

you’re all equal

this is your reality, your veiled sight

you can never see

you can put the blame on us

I see you try to grow with your scars, but you fail again and again

you can put the blame on us, this is what we expect

this makes your life so much easier, just close your eyes, follow blindly

in your deepest dreams you can see us, in your lonely hours you can feel us this prison was built for you, you are not ready for the outside

maybe you will never be, maybe you will never see

nothing is more constant than change

so why don’t you change within?

positions won’t change as long as you can’t see the point

till then we will keep observing you.

sneering

Jij bent nu aan de beurt

laat me je stappen zien, laat me je aarzeling voelen

wie niet waagt die niet wint

we kennen het verwijt aan jezelf

al je reflecties als een publiek geheim

al je fouten als een succes, je tranen als de erbarmelijke dissport

uw beslissingen zorgen ervoor dat we winnen, volg de gids die we u hebben gegeven

kijk niet naar boven, er is niets boven je, je ogen zijn niet gekwalificeerd

je herinnering is je toekomst, kun je je einde herinneren?

wij zijn je geloof en je angst

wij zijn je inspiratie en je overbelasting

jullie zijn allemaal gelijk

dit is jouw realiteit, jouw gesluierde blik

je kunt nooit zien

je kunt ons de schuld geven

Ik zie dat je probeert te groeien met je littekens, maar je faalt keer op keer

je kunt ons de schuld geven, dit is wat we verwachten

dit maakt je leven zo veel gemakkelijker, sluit gewoon je ogen en volg blindelings

in je diepste dromen kun je ons zien, in je eenzame uren kun je ons voelen deze gevangenis is voor jou gebouwd, je bent niet klaar voor de buitenkant

misschien zul je dat nooit zijn, misschien zul je het nooit zien

niets is constanter dan verandering

dus waarom verander je niet van binnen?

posities veranderen niet zolang je het punt niet kunt zien

tot die tijd zullen we je blijven observeren.

spottend