The Boy Who Sat By The Window - Boy George

Been tryna work 'em out for years

But there’s so much to see out of the window

I don’t know why they stopped me here

But must have been a reason, I forget

Don’t look inside, that’s not, that’s that prize

Don’t look inside, but don’t look down

The boy who sat by the window

With colorful thoughts flying through his head

The boy who sat by the window

This is some of the story, but it’s not over yet

Came to London, found a flat

Smoked a joint, wore a hat

Wore my trousers back to front

Went to

on the door turned me away

Went back the following Friday, got in

I came falling in love

«Are you crazy?"I heard them say

Now all I can see is Vivienne Westwood shaking her head

And got a Westwood bag on his head

He started everything, don’t laugh

No one’s trying to be funny

Polystyrene knows that I’m dyslexic

I never heard that word in school

I was just a troublemaker

The boy who sat by the window

With colorful thoughts flying through his head

The boy who sat by the window

This is some of the story, but it’s not over yet

I’m getting into a bit of spoken word, because

Words are meant to be spoken, haven’t you heard?

So like poetry but for queers and our straight friends

'Cause it takes two of them to make one of me, get it?

We’re all in this together

Probeer ze al jaren uit te werken

Maar er is zoveel te zien uit het raam

Ik weet niet waarom ze me hier hebben tegengehouden

Maar moet een reden zijn geweest, ik ben het vergeten

Kijk niet naar binnen, dat is niet, dat is die prijs

Kijk niet naar binnen, maar kijk niet naar beneden

De jongen die bij het raam zat

Met kleurrijke gedachten die door zijn hoofd vliegen

De jongen die bij het raam zat

Dit is een deel van het verhaal, maar het is nog niet voorbij

Kwam naar Londen, vond een flat

Rookte een joint, droeg een hoed

Heb mijn broek achterstevoren gedragen

Ging naar

op de deur draaide me weg

Ging de volgende vrijdag terug, stapte in?

Ik werd verliefd

"Ben je gek?" hoorde ik ze zeggen

Nu kan ik alleen maar Vivienne Westwood zien die haar hoofd schudt

En kreeg een Westwood-tas op zijn hoofd

Hij begon alles, lach niet!

Niemand probeert grappig te zijn

Polystyreen weet dat ik dyslectisch ben

Ik heb dat woord nog nooit op school gehoord

Ik was gewoon een probleemmaker

De jongen die bij het raam zat

Met kleurrijke gedachten die door zijn hoofd vliegen

De jongen die bij het raam zat

Dit is een deel van het verhaal, maar het is nog niet voorbij

Ik begin een beetje met gesproken woord, want

Woorden zijn bedoeld om gesproken te worden, heb je dat niet gehoord?

Dus zoals poëzie, maar dan voor queers en onze heterovrienden

Want er zijn er twee nodig om er een van mij te maken, snap je?

We zitten allemaal in hetzelfde schuitje