Julian of Norwich - Bombadil

Julian of Norwich was a charming farming girl

Perfectly content in her little peasant world

Prepared to live her weary dreary life

To live as someone’s perfect little wife

Then one day she heard a higher, mighty voice

And to her it seemed that there was a higher choice

So she made her vows and the whole world she did tell

She would live alone in a little walled-off cell

Julian of Norwich, why did you go away?

Don’t you know your family thinks of you every day?

And though your faith is strong it has to be said

To your own family you may as well be dead

Julian of Norwich was buried alive

On only bread and water she could not survive

But she always prepared for this day

She went through her funeral before they locked her away

All the people came from far and wide

They could not go in so they stayed outside

They opened up their hearts

And confessed their sins

Their stories made Julian’s cut up head spin

Julian of Norwich was een charmant boerenmeisje

Helemaal tevreden in haar kleine boerenwereldje

Klaar om haar vermoeide, sombere leven te leiden

Om te leven als iemands perfecte kleine vrouw

Op een dag hoorde ze een hogere, machtige stem

En voor haar leek het alsof er een hogere keuze was

Dus ze deed haar geloften en de hele wereld heeft ze verteld

Ze zou alleen wonen in een kleine ommuurde cel

Julian van Norwich, waarom ben je weggegaan?

Weet je niet dat je familie elke dag aan je denkt?

En hoewel je geloof sterk is, moet het gezegd worden

Voor je eigen familie kun je net zo goed dood zijn

Julian van Norwich werd levend begraven

Op alleen brood en water kon ze niet overleven

Maar ze bereidde zich altijd voor op deze dag

Ze ging door haar begrafenis voordat ze haar opsloten

Alle mensen kwamen van heinde en verre

Ze konden niet naar binnen, dus bleven ze buiten

Ze hebben hun hart geopend

En beleden hun zonden

Hun verhalen deden Julian's verscheurde hoofd tollen