Black-Throated Wind - Bob Weir

Youre bringing me down, Im running aground,

Blind in the lights of the interstate cars,

Passing me by, the busses and the semis,

Plugging like stones from a slingshot from mars.

But Im here on the road, bound to the load,

That I picked up in ten thousand cafes and bars.

Alone with the rush of the drivers that wont pick me up,

The highway, the moon, and clouds and the stars.

Black throated wind, keeps on pourin in,

With its words of a life where nothing is new,

Ah, mother american night, I pass from the light,

Ah, Im drownin in you.

I left st.

louie, city of blues,

In the midst of a storm Id rather forget.

I tried to pretend it came to an end,

Cause you werent the women I once thought Id met.

But I cant deny, times have gone by,

Well I never had doubts or thoughts of regret,

And I was a man when all this began,

Who wouldnt think twice about being there yet.

Black throated wind, whisper in sin,

And speaking on life that passes like dew.

Its forced me to see youve done better by me,

Better by me that Ive done by you.

Now whats to be found by racing around,

You carry your pain wherever you go,

Full of blues, and tryin to lose,

You aint gonna learn what you dont wanna know.

So I give you my eyes and all of their lies,

Please help them to learn as well as to see.

Capture a glance, and make it dance,

But looking at you is looking at me.

Black throated wind, keeps on pourin in,

With its words of a life that could almost be true,

Ah, mother american night, here comes a light.

Im turning around, thats what Im gonna do.

Going back home thats what Im gonna do.

Im turning around, thats what Im gonna do.

Going back home thats what Im gonna do.

Cause youve done better by me than Ive done by you,

Im drowning in you.

Je haalt me ​​naar beneden, ik loop vast,

Blind in de lichten van de interstate auto's,

Ze passeren me, de bussen en de halve finales,

Inpluggen als stenen van een katapult van mars.

Maar ik ben hier op de weg, gebonden aan de lading,

Die ik oppikte in tienduizend cafés en bars.

Alleen met de haast van de chauffeurs die me niet willen ophalen,

De snelweg, de maan, en wolken en de sterren.

Zwartkeelwind, blijft erin stromen,

Met zijn woorden van een leven waarin niets nieuws is,

Ah, moeder amerikaanse nacht, ik ga uit het licht,

Ah, ik verdrink in jou.

Ik verliet st.

louie, stad van de blues,

In het midden van een storm die ik liever vergeet.

Ik probeerde te doen alsof er een einde aan kwam,

Omdat je niet de vrouwen was die ik ooit dacht te hebben ontmoet.

Maar ik kan niet ontkennen, de tijden zijn voorbijgegaan,

Nou, ik heb nooit twijfels of gedachten van spijt gehad,

En ik was een man toen dit allemaal begon,

Wie zou er niet twee keer over nadenken om er al te zijn.

Wind met zwarte keel, fluister in zonde,

En spreken over het leven dat voorbijgaat als dauw.

Het dwong me om te zien dat je het beter hebt gedaan door mij,

Beter door mij dat ik door jou heb gedaan.

Wat kun je nu vinden door rond te racen,

Je draagt ​​je pijn waar je ook gaat,

Vol blues, en proberen te verliezen,

Je gaat niet leren wat je niet wilt weten.

Dus ik geef je mijn ogen en al hun leugens,

Help ze alstublieft om zowel te leren als te zien.

Vang een blik en laat het dansen,

Maar naar jou kijken, is naar mij kijken.

Zwartkeelwind, blijft erin stromen,

Met zijn woorden van een leven dat bijna waar zou kunnen zijn,

Ah, moeder Amerikaanse nacht, hier komt een licht.

Ik draai me om, dat is wat ik ga doen.

Terug naar huis gaan, dat is wat ik ga doen.

Ik draai me om, dat is wat ik ga doen.

Terug naar huis gaan, dat is wat ik ga doen.

Omdat je het door mij beter hebt gedaan dan door jou,

Ik verdrink in je.