Canadian Rose - Blues Traveler

Autumn air it carries me there

Less than an hour to go Six hundred miles an hour

And still it feels so slow

I’m trying to get back to Burlington

To a square in the center of town

To a spot on a wooden table

Where her feet didn’t reach the ground

And shen she kisses me it tasted like cinnamon

And her skin smells of cider and rose

And when she looked at me we both got quiet

And my heart beats so hard we were in so close

Once for such a beautiful while that still makes me smile

And she called me her ugly American

And I would call her my Canadian flower

And I don’t think that we’ll ever get there again

We had such power

And she would call me her ugly American

And I’ll remember my Canadian rose

Especially when the fall comes to Burlington

We were in so close

I finally made it this town looks rearranged

I don’t know these people anymore

But in the best ways not much else has changed

From the way it was before

And at least they still have this certain table

Where I once carved a particular name

I run my finger through the weathered carving

And I almost can feel the same

And my mouth it almost tastes just like cinnamon

As I ponder what my pilgrimage means

And I try to figure out where Vancouver is from here

And I listen to the leaves

If only for a beautiful while that still makes me smile

And she called me her ugly American

And I would call her my Canadian flower

And I don’t think that we’ll ever get there again

We had such power

And she would call me her ugly American

And I’ll remember my Canadian rose

Especially when the fall comes to Burlington

We were in so close

And every single hope and dream I could ever conjure up Passionately springs in me and all things are possible

Plausible and perfectly both of ours forever after and every day

At least it seemed that way

Once for such a beautiful while that still makes me smile

And she called me her ugly American

And I would call her my Canadian flower

And I don’t think that we’ll ever get there again

We had such power

And she would call me her ugly American

And I’ll remember my Canadian rose

Especially when the fall comes to Burlington

We were in so close

Herfstlucht die me daarheen brengt

Minder dan een uur te gaan Zeshonderd mijl per uur

En toch voelt het zo traag

Ik probeer terug te gaan naar Burlington

Naar een plein in het centrum

Naar een plekje op een houten tafel

Waar haar voeten de grond niet bereikten

En toen ze me kuste, smaakte het naar kaneel

En haar huid ruikt naar cider en roos

En toen ze naar me keek, werden we allebei stil

En mijn hart klopt zo hard dat we er zo dichtbij waren

Een keer voor zo'n mooie tijd dat ik er nog steeds om moet lachen

En ze noemde me haar lelijke Amerikaan

En ik zou haar mijn Canadese bloem noemen

En ik denk niet dat we daar ooit nog zullen komen

We hadden zo'n kracht

En ze noemde me haar lelijke Amerikaan

En ik zal mijn Canadese roos herinneren

Vooral als de herfst komt naar Burlington

We waren zo dichtbij

Het is me eindelijk gelukt om deze stad er anders uit te laten zien

Ik ken deze mensen niet meer

Maar op de beste manieren is er niet veel anders veranderd

Zoals het vroeger was

En ze hebben tenminste nog deze bepaalde tafel

Waar ik ooit een bepaalde naam heb gekerfd

Ik ga met mijn vinger door het verweerde snijwerk

En ik kan bijna hetzelfde voelen

En in mijn mond smaakt het bijna net als kaneel

Terwijl ik nadenk wat mijn bedevaart betekent

En ik probeer erachter te komen waar Vancouver vandaan komt

En ik luister naar de bladeren

Al was het maar voor even, terwijl ik daar nog steeds om moet glimlachen

En ze noemde me haar lelijke Amerikaan

En ik zou haar mijn Canadese bloem noemen

En ik denk niet dat we daar ooit nog zullen komen

We hadden zo'n kracht

En ze noemde me haar lelijke Amerikaan

En ik zal mijn Canadese roos herinneren

Vooral als de herfst komt naar Burlington

We waren zo dichtbij

En elke hoop en droom die ik ooit zou kunnen oproepen, komt hartstochtelijk in mij op en alle dingen zijn mogelijk

Plausibel en perfect voor ons allebei voor altijd na en elke dag

Zo leek het tenminste

Een keer voor zo'n mooie tijd dat ik er nog steeds om moet lachen

En ze noemde me haar lelijke Amerikaan

En ik zou haar mijn Canadese bloem noemen

En ik denk niet dat we daar ooit nog zullen komen

We hadden zo'n kracht

En ze noemde me haar lelijke Amerikaan

En ik zal mijn Canadese roos herinneren

Vooral als de herfst komt naar Burlington

We waren zo dichtbij