Ode From The Aspect - Blues Traveler

A chance again to diatribe

You’ll go along if you’ve imbibed

My mannered tones of dire cost

And if something gets translated lost

Again I seek to hide the same

As though we’ve never stopped our game

And all the tidings I could bring

Have never really changed a thing

Dependent on each other we

Kept infinite the you and me

That never really set us free

Or too lonely was the place we’d be

But for all I’ve ever tried to tell you

I just couldn’t seem to say how much I care

And speaking as the aspect that befell you

You’ve come to mean my universe out there

For all the right or wrong I’d done

I had to share it with someone

The true the lie the in between

Their implications what they mean

A troubled tale or trophied turn

Within my heart they’d only burn

Til the echos on the acetate

Reveal what we can all relate

Then freely we can share our pain

And know that we are not insane

Or at least a frenzy we can own

It’s enough for me I’m not alone

But for all I’ve ever tried to tell you

I just couldn’t seem to say how much I care

And speaking as the aspect that befell you

You’ve come to mean my universe out there

I stumble to the floor and only then see that I’m climbing

I can fall right up a staircase

Just as easily as down

'Cause hope can flip a building on its end and in the timing

Needs a hand

Or else it lands

Within the sand

Without out a sound

A chance again to double down

Perhaps a way of standing ground

For every sin that took a toll

By every rescue of my soul

Each choice I made to turn to you

A thing I had to learn to do

So grateful I could see it through

Almost as if you always knew

I choose again to share anew

As if compulsively on cue

More karma for we happy few

Whose destiny’s the devil’s due

And yet I’m thanking God for you

But for all I’ve ever tried to tell you

I just couldn’t seem to say how much I care

And speaking as the aspect that befell you

You’ve come to mean my universe out there

Searching for the dawn until it’s we who are both shining

Weer een kans om te schelden

Je gaat mee als je hebt gedronken

Mijn gemanierde tonen van hoge kosten

En als er iets wordt vertaald, verloren gaat

Nogmaals, ik probeer hetzelfde te verbergen

Alsof we onze game nooit hebben gestopt

En alle tijdingen die ik kon brengen

Heb nog nooit echt iets veranderd

Afhankelijk van elkaar

De jij en ik oneindig gehouden

Dat heeft ons nooit echt bevrijd

Of te eenzaam was de plek waar we zouden zijn

Maar voor alles wat ik je ooit heb proberen te vertellen

Ik kon gewoon niet zeggen hoeveel ik erom geef

En spreken als het aspect dat jou overkwam

Je bedoelt mijn universum daarbuiten

Voor al het goede of slechte dat ik had gedaan

Ik moest het met iemand delen

De ware de leugen tussen?

Hun implicaties wat ze bedoelen

Een lastig verhaal of een trofee beurt

In mijn hart zouden ze alleen maar branden

Til de echo's op het acetaat

Onthul wat we allemaal kunnen vertellen

Dan kunnen we vrijelijk onze pijn delen

En weet dat we niet gek zijn

Of op zijn minst een razernij die we kunnen bezitten

Het is genoeg voor mij, ik ben niet alleen

Maar voor alles wat ik je ooit heb proberen te vertellen

Ik kon gewoon niet zeggen hoeveel ik erom geef

En spreken als het aspect dat jou overkwam

Je bedoelt mijn universum daarbuiten

Ik strompel op de grond en zie dan pas dat ik klim

Ik kan zo de trap op vallen

Net zo gemakkelijk als naar beneden

Want hoop kan een gebouw op zijn einde en in de tijd omdraaien

Heeft een handje nodig

Of anders landt het

in het zand

Zonder geluid

Opnieuw een kans om te verdubbelen

Misschien een manier om stand te houden

Voor elke zonde die een tol eiste

Bij elke redding van mijn ziel

Elke keuze die ik heb gemaakt om zich tot jou te wenden

Iets wat ik moest leren doen

Zo dankbaar dat ik het kon doorzien

Bijna alsof je het altijd al wist

Ik kies er opnieuw voor om opnieuw te delen

Als dwangmatig op commando

Meer karma voor we happy few

Wiens lot de duivel toekomt?

En toch dank ik God voor jou

Maar voor alles wat ik je ooit heb proberen te vertellen

Ik kon gewoon niet zeggen hoeveel ik erom geef

En spreken als het aspect dat jou overkwam

Je bedoelt mijn universum daarbuiten

Zoekend naar de dageraad tot wij het zijn die allebei stralen