Two Soldiers - Blue Highway

We show up every morning

Our uniforms are pressed

All spit and polish, we have to look our best

This message that we carry

Is a heavy load to bear

For those who pay the price with sacrifice

We have to show we care

Everybody has a duty, a way they can shine

The ones who go over there

And those who stay behind

Some ain’t coming back, reality is grim

It’s up to me and Sergeant Jack

To break the news to them

We’re the two soldiers no one wants to see

In a plain black sedan

Rolling slowly down the street

Past the toys and the bikes

Beneath the maple trees

Where fading yellow ribbons

Wave gently in the breeze

A loved one’s in a better place

They won’t be back no more

Now there’s two soldiers at the door

Sometimes they see us coming

And fall down on their knees

Tears are overflowing

Crying no, God, please.

Sometimes they just stand there, silent as a stone

With no surprise in their eyes

Like they knew it all along

See the soldiers on the tarmac, ready to deploy

Husbands and wives with little girls and boys

Say a silent prayer they all come back alive

And never see Jack and me pull up in their drive

We komen elke ochtend opdagen

Onze uniformen zijn geperst

Allemaal spuugzat, we moeten er op ons best uitzien

Dit bericht dat we dragen

Is een zware last om te dragen?

Voor degenen die de prijs betalen met opoffering

We moeten laten zien dat we erom geven

Iedereen heeft een plicht, een manier waarop ze kunnen schitteren

Degenen die daarheen gaan

En degenen die achterblijven

Sommigen komen niet terug, de realiteit is grimmig

Het is aan mij en sergeant Jack

Om hen het nieuws te vertellen

Wij zijn de twee soldaten die niemand wil zien

In een effen zwarte sedan

Langzaam door de straat rollen

Voorbij het speelgoed en de fietsen

Onder de esdoorns

Waar vervagen gele linten

Zwaai zachtjes in de wind

Een geliefde is op een betere plek

Ze komen niet meer terug

Nu staan ​​er twee soldaten aan de deur

Soms zien ze ons aankomen

En op hun knieën vallen

Tranen stromen over

Nee huilen, God, alstublieft.

Soms staan ​​ze daar gewoon, stil als een steen

Zonder verrassing in hun ogen

Alsof ze het al die tijd wisten

Zie de soldaten op het asfalt, klaar om ingezet te worden

Mannen en vrouwen met kleine meisjes en jongens

Zeg een stil gebed, ze komen allemaal levend terug

En nooit Jack en ik zien stoppen in hun oprit