Homeless Man - Blue Highway

They called him Skeet, his name was Bill

Corporal William Howard Campbell

They never knew and never will

He did his time with the 101

They took a simple country boy

And taught him how to use a gun

After four long years in service

Two tours in Vietnam

The country that he served so well

Doesn’t seem to give a damn

That he’s a homeless man

He has a son, lives in L. A

He hasn’t spoke to him in twenty years

He just don’t know what to say

He had a loving wife, she was his right hand

Till the nightmares and the memories

Became more that she could stand

Now he has everything he owns

In a worn-out shopping cart

He’s never begged for anything

He just doesn’t have the heart

He’s just a homeless man

Now in this land of plenty

Where so many have it all

He sleeps in an alley half a block from city hall

They found him there one cold November night

Though he’d won so many battles

This time he’d lost the fight

No one seemed to care that he was gone

They laid him in a pauper’s grave

With a tiny little stone

As a young man and his mother

Sat alone and cried

Holding the Silver Star medallion

Someone found there by his side

He was a homeless man

He was just a homeless man

Ze noemden hem Skeet, zijn naam was Bill

Korporaal William Howard Campbell

Ze hebben het nooit geweten en zullen dat ook nooit doen

Hij deed zijn tijd met de 101

Ze namen een eenvoudige plattelandsjongen

En leerde hem hoe hij een pistool moest gebruiken

Na vier lange jaren in dienst

Twee tours in Vietnam

Het land dat hij zo goed heeft gediend

Het lijkt niet te kunnen schelen

Dat hij een dakloze man is

Hij heeft een zoon, woont in L. A

Hij heeft al twintig jaar niet met hem gesproken

Hij weet gewoon niet wat hij moet zeggen

Hij had een liefhebbende vrouw, zij was zijn rechterhand

Tot de nachtmerries en de herinneringen

Werd meer dat ze kon staan

Nu heeft hij alles wat hij bezit

In een versleten winkelwagentje

Hij heeft nooit om iets gesmeekt

Hij heeft gewoon het hart niet

Hij is gewoon een dakloze man

Nu in dit land van overvloed

Waar zovelen het allemaal hebben

Hij slaapt in een steegje een half blok van het stadhuis

Ze vonden hem daar op een koude novembernacht

Hoewel hij zoveel gevechten had gewonnen

Deze keer had hij het gevecht verloren

Het leek niemand iets te kunnen schelen dat hij weg was

Ze legden hem in het graf van een pauper

Met een klein steentje

Als een jonge man en zijn moeder

Zat alleen en huilde

Het Silver Star-medaillon vasthouden

Iemand aan zijn zijde gevonden

Hij was een dakloze man

Hij was gewoon een dakloze man