Ошибки - Блондинка КсЮ

Припев:

Когда поймёшь свои ошибки — будет поздно,

Я устала от пытки…

Да кто ты для меня такая, чтобы я любил?

Время мне давно намекало на то, чтоб след мой остыл.

Всё, что было — было пустым, прощай, прости,

Обещаю, не буду грустить, сжигая мосты.

Ты для меня проста, времени трата пустая,

С чистого листа начну и в чьих-то объятиях растаю.

Ради Христа, любить перестань, роняя кристаллы,

Ведь я не стану твоим, да что ты ко мне пристала.

Я ненавижу тебя так, что без тебя не могу,

Твоя любовь меня пугает остаться в долгу.

Да я лгу, на бегу опять в себе ныкая муки,

Чтобы по новой не взяли в плен эти нежные руки.

Да кто ты для меня такая?

Ты медленный яд,

Если же я, не успев уйти, ищу дорогу назад.

Мне больно от того, что этот шаг был не осознан,

Больнее от того, что возвращаться уже поздно.

Припев:

Когда поймёшь свои ошибки — будет поздно,

Я устала от пытки — слишком больно,

Слишком много лжи,

Уходи…

А стоит ли лелеять, чтобы ей было теплее?

Как клеем, приклеенным к ней, быть сильней и сильней.

Много дней, имея в душе, чтоб потом каменеть,

Было б умнее признать, что мы любить не умеем.

В голове ахинея, я с горя пью и пьянею,

От стаффа зубы немеют, и я себя не жалею.

Я мертвеца не живее, пусть лучше дни мои тлеют,

Ведь мне признать тяжелее: «Ха, я ею болею!»

Меня к ней никогда не перестанет манить,

Меня не поменять, а её не заменить.

И не на кого пенять и некого в этом винить,

Я одинок, и не могу никак её забыть.

От боли и отчаяния часто готов кричать,

Но мою печаль никто не должен вокруг замечать.

Мне больно от того, что этот шаг был не осознан,

Больнее от того, что возвращаться уже поздно.

Припев:

Когда поймёшь свои ошибки — будет поздно,

Я устала от пытки — слишком больно,

Слишком много лжи,

Уходи…

Уходи…

Уходи…

Когда поймёшь свои ошибки — будет поздно,

Я устала от пытки — слишком больно,

Слишком много лжи, слишком много: «Прости!»

Когда поймёшь свои ошибки — будет поздно,

Я устала от пытки — слишком больно,

Слишком много лжи,

Уходи…

Refrein:

Wanneer je je fouten realiseert, zal het te laat zijn

Ik ben moe van marteling...

Wie ben jij voor mij om van te houden?

De tijd heeft me lang laten doorschemeren dat mijn spoor zou afkoelen.

Alles wat was was leeg, tot ziens, sorry

Ik beloof dat ik niet verdrietig zal zijn om bruggen te branden.

Je bent simpel voor mij, een verspilling van tijd,

Ik begin helemaal opnieuw en smelt in iemands armen.

Omwille van Christus, stop met liefhebben, kristallen laten vallen,

Ik zal tenslotte niet de jouwe worden, waarom val je me lastig.

Ik haat je zo erg dat ik niet zonder je kan leven,

Je liefde maakt me bang om schulden te hebben.

Ja, ik lieg, weer op de vlucht in mezelf, kwelling gravend,

Zodat deze zachte handen niet opnieuw gevangen worden genomen.

Wie ben jij voor mij?

Je bent een langzaam vergif

Als ik, geen tijd heb om te vertrekken, een weg terug zoek.

Het doet me pijn dat deze stap niet werd gerealiseerd,

Het doet meer pijn omdat het te laat is om terug te keren.

Refrein:

Wanneer je je fouten realiseert, zal het te laat zijn

Ik ben moe van marteling - het doet te veel pijn

Te veel leugens

Vertrekken…

Is het de moeite waard om haar warmer te houden?

Als lijm eraan vastgelijmd, om sterker en sterker te worden.

Vele dagen, met in mijn ziel, om dan in steen te veranderen,

Het zou slimmer zijn om toe te geven dat we niet weten hoe we moeten liefhebben.

Er zit onzin in mijn hoofd, ik drink en word dronken van verdriet,

Het spul maakt mijn tanden gevoelloos en ik heb geen medelijden met mezelf.

Ik ben niet meer levend dan een dode man, het is beter dat mijn dagen smeulen,

Het is tenslotte moeilijker voor mij om toe te geven: "Ha, ik heb er genoeg van!"

Ik zal nooit stoppen met naar haar te wenken,

Je kunt mij niet veranderen, en je kunt haar niet vervangen.

En er is niemand de schuldige en niemand de schuld hiervan,

Ik ben alleen en ik kan haar op geen enkele manier vergeten.

Vaak klaar om te schreeuwen van pijn en wanhoop,

Maar niemand in de buurt zou mijn verdriet moeten opmerken.

Het doet me pijn dat deze stap niet werd gerealiseerd,

Het doet meer pijn omdat het te laat is om terug te keren.

Refrein:

Wanneer je je fouten realiseert, zal het te laat zijn

Ik ben moe van marteling - het doet te veel pijn

Te veel leugens

Vertrekken…

Vertrekken…

Vertrekken…

Wanneer je je fouten realiseert, zal het te laat zijn

Ik ben moe van marteling - het doet te veel pijn

Te veel leugens, te veel "Het spijt me!"

Wanneer je je fouten realiseert, zal het te laat zijn

Ik ben moe van marteling - het doet te veel pijn

Te veel leugens

Vertrekken…