Quarter To Three - Bishop Allen

Whenever light shines down on misery

It can only make things worse

On the day we met she burned so bright

I was lucky as a gypsy curse

Well she was blushing like a wedding day

With her eyes so sharp and black

And her gentle little smile

Was the color of blood

And she’s never ever coming back

Now let me tell you:

I’ve been up since a quarter to three

And I’ve been pacing back and forth

Through the hall

I’ve been thinking 'bout the first time

She took my hand

And I don’t understand it at all

Whatever hopes I once kept safe and sound

In a locker underneath my bed

Whatever thoughts I once kept to myself

Are drowneded out and dead

Because she sounded like a symphony

When she simply said my name

And the long blue days

That once were hers

Are long now just the same

In the hallway hangs a photograph

On her hand, a diamond ring

She mailed it with a little note

She nailed it to the edge of my wing

I have burned out every sympathy

And the house is still and black

But now I’ve seen my misery

And she’s never ever coming back

Wanneer er licht op ellende schijnt

Het kan de zaken alleen maar erger maken

Op de dag dat we elkaar ontmoetten, brandde ze zo fel

Ik had geluk als een zigeunervloek

Nou, ze bloosde als een trouwdag

Met haar ogen zo scherp en zwart

En haar zachte kleine glimlach

Was de kleur van bloed?

En ze komt nooit meer terug

Laat me je nu vertellen:

Ik ben op sinds kwart voor drie

En ik ben heen en weer aan het ijsberen

Door de hal

Ik heb nagedacht over de eerste keer

Ze pakte mijn hand

En ik begrijp er helemaal niets van

Wat ik ook hoopte, ik heb het ooit veilig en wel bewaard

In een kluisje onder mijn bed

Welke gedachten ik ooit voor mezelf hield

Zijn verdronken en dood

Omdat ze klonk als een symfonie

Toen ze gewoon mijn naam zei

En de lange blauwe dagen

Dat was ooit van haar

Zijn lang nu net hetzelfde

In de gang hangt een foto

Aan haar hand een diamanten ring

Ze stuurde het met een briefje

Ze spijkerde het aan de rand van mijn vleugel

Ik heb alle sympathie opgebrand

En het huis is stil en zwart

Maar nu heb ik mijn ellende gezien

En ze komt nooit meer terug