Hologramme - Bertrand Burgalat

Des électrons peuvent créer des hommes virtuels

Des femmes dans l’espace

Là, et nos yeux sont pris au charme

Là, parmi nous, dans la vraie vie

Sur la scène du monde, tels des êtres

Chair et âme

Un peu plus lumineux encore

La parole leur naît

Au secret des lèvres

Ils s’avancent, ils saluent, ils partagent le jeu

Dont nous restons maîtres

Créaturs sans révolte

Dociles Spartacus

Qu’un gest gommera

Nous voulions, Pygmalions, la beauté, la voici

Nous les traverserons sans dommage, ces êtres

Ils sont ici, ailleurs aussi

Dans le présent, dans la distance

Ils sont insaisissables

Comme nous, n’est-ce pas?

Comme nous

Elektronen kunnen virtuele mannen creëren

vrouwen in de ruimte

Daar, en onze ogen zijn gecharmeerd

Hier onder ons in het echt

Op het toneel van de wereld, als wezens

vlees en ziel

Nog een beetje helderder

Spraak is voor hen geboren

Op de lippen

Ze stappen naar voren, ze salueren, ze delen het spel

Waarvan wij meesters blijven

Makers zonder rebellie

Volgzame Spartacus

Dat een gebaar zal wissen

We wilden, Pygmalions, schoonheid, hier is het

We zullen ze zonder schade oversteken, deze wezens

Ze zijn hier, ook elders

In het heden, in de verte

Ze zijn ongrijpbaar

Net als wij, toch?

Zoals wij