Je parle en fou - Bertrand Belin

Dans cette matinée je jardin est brillant

Les arbres sont tordus ils sont tout ce que j’ai

Dans cette matinée les arbres sont tordus

Et leur feuillage est roux, je parle en fou

Bientôt le soir viendra le jardin sera là

Sans personne dedans moi je sera couché

Le jardin sera là moi je serai couché

Et je dormirai saoul, je parle en fou

Les années ont passé je ne sais plus dans quel ordre

Je n’ai pas trop parlé il y avait tant à dire

Les années ont passé, je n’ai pas trop parlé

Je n’avais pas le goût, je parle en fou

J’ai aimé une femme qui passait par ici

Qui portait une robe et qui portait un sac

Qui passait par ici, et qui portait ce sac

J’ai embrassé sa joue, je parle en fou

Je n’ai eu qu’un pays, et j’ai eu quatre frères

Ils sont là quelque part chacun est dans sa ville

Je n’ai eu qu’un pays, chacun est dans sa ville

Chacun est dans son trou, je parle en fou

Une odeur vient à moi, et je peux en pleurer

Le gasoil dans la pluie qui baise la lumière

Une odeur vient à moi qui baise la lumière

Où va celui bout, je parle en fou

Ça hurle dans la cour où??

une guerre

Le vent pique mon cou, je parle en fou

Ça hurle dans la cour, le vent pique mon cou

Les enfants ont leurs poux, je parle en fou

Vanmorgen straalt mijn tuin

De bomen zijn verwrongen, ze zijn alles wat ik heb

Vanmorgen zijn de bomen gedraaid

En hun gebladerte is rood, ik ben gek aan het praten

Binnenkort zal de avond komen, de tuin zal er zijn

Met niemand in mij zal ik liegen

De tuin zal er zijn, ik zal liggen

En ik zal dronken slapen, ik praat gek

De jaren zijn verstreken, ik weet niet in welke volgorde

Ik zei niet te veel, er was zoveel te zeggen

De jaren zijn verstreken, ik heb niet veel gesproken

Ik had de smaak niet, ik praat gek

Ik hield van een vrouw die hier langskwam

Wie droeg een jurk en wie droeg een tas?

Wie kwam er langs en wie droeg deze tas?

Ik kuste haar wang, ik praat gek

Ik had maar één land en ik had vier broers

Ze zijn daar ergens, iedereen is in hun stad

Ik had maar één land, iedereen is in hun stad

Iedereen zit in zijn eigen gat, ik praat gek

Een geur komt naar me toe, en ik kan huilen

De diesel in de regen die het licht verpest

Een geur komt naar me toe die het licht kust

Waar gaat dat einde heen, ik praat gek

Het huilt in de tuin waar??

een oorlog

De wind steekt in mijn nek, ik praat gek

Het huilt in de tuin, de wind steekt in mijn nek

De kinderen hebben hun luizen, ik ben gek aan het praten