Unter schroffen Segeln - Bergthron

Im wogenden Meer

Und zähen Wind

Segelt ein wildes Heer

Lautlos und geschwind

An des Seepferdes Seiten

Sind Schild an Schild gereiht

Sein Hals ragt in des Himmmels Weiten

Seine Segel sind dem Wind geweiht

Hier ist nicht das Lachen der Sonne

Nur des Drachenkopfes böser Blick

Salz in Haar und Bart heißt hier Wonne

Kampf und Zehren ist ihr Geschick

Sie suchen und erflehen ihrer Götter Land

Eine Felseninsel im Meer aus Eis und Feuer

Gesegelt und gerudert bis an aller Welten Rand

Erreichen sie nun riesige Eis- und Berggemäuer

Des alten Heimes Stamm werfen sie über Bord

Von reißender Strömung erfasst, treibt er in den Sund

Dort wo er strandet, entsteht ihr geweihter, neuer Ort

Zwischen dem Wasser und der Götter Bergen Schlund

Eine lange, lange Fahrt voller Schmerz und Pein;

Ist es bis zu der Götter hohen Heim

Doch mit Hoffnung geweiht, gereicht im Rund;

Geht das Horn von Mund zu Mund

Da erstrahlt und wächst Männermut als heller Schein;

Denkt die Wasserriesen schwach und klein

Und so segeln sie Tag für Tag, Stund um Stund;

In de woelige zee

En harde wind

Zeil een wild leger

Stil en snel

Aan de zijde van het zeepaardje

Staan schild tegen schild opgesteld

Zijn nek reikt tot in de uitgestrektheid van de hemel

De zeilen zijn gewijd aan de wind

Hier is niet het gelach van de zon

Alleen het boze oog van de drakenkop

Zout in haar en baard betekent hier gelukzaligheid

Vechten en eten is hun vaardigheid

Ze zoeken en bedelen om het land van hun goden

Een rotsachtig eiland in de zee van ijs en vuur

Zeilde en roeide naar de rand van alle werelden

Bereik nu enorme ijs- en bergmuren

Ze gooien de stam van het oude huis overboord

Gevangen door de hevige stroom, drijft hij in het geluid

Waar hij strandt, wordt haar toegewijde, nieuwe plek gecreëerd

Tussen het water en de kloof van de godenbergen

Een lange, lange reis van pijn en angst;

Is het aan de goden hoog huis

Maar toegewijd met hoop, geserveerd in rondes;

De hoorn gaat van mond tot mond

Daar straalt en groeit de moed van de mens als een heldere gloed;

Denk dat de waterreuzen zwak en klein zijn

En zo varen ze dag na dag, uur na uur;