Smile Then Bleed - Benighted

There’s this vision of red colour on the stainless snow

Painful senses, kindly coldness

The shy warmness fleeing little by little

Let the place to the emptiness of unknown feelings

Smile then bleed

You smile?

No affection on my face

Each heartbeat I can feel is like a slow step to chaos

Irremediably attracted to the other side

A long way to the breakpoint

I saw the gleam and followed it, this trail tinged with blood

As the macabre furrow of my life

I dream about beautiful work I let behind

Transported by the desire to lose all that remains me

My eyes are closed

And I hear this voice repeating those words «smile then bleed»

White and red together are splendid

A long way to the breakpoint

I saw the gleam and followed it, this trail tinged with blood

As the macabre furrow of my life

The landscape is peaceful and hostility has disappeared

A piece of resplendent cruelty, progeny of the sufferings inside

I let you as memory this glorious picture

Where the colours of life and death are mixed in a last breath

Then I put the light off

A long way to the breakpoint

I saw the gleam and followed it, this trail tinged with blood

As the macabre furrow of my life

Asleep with a smile on my face

Er is deze visie van rode kleur op de roestvrije sneeuw

Pijnlijke zintuigen, vriendelijke kou

De verlegen warmte die beetje bij beetje op de vlucht slaat

Laat de plaats naar de leegte van onbekende gevoelens

Glimlach dan bloeden

Jij lacht?

Geen genegenheid op mijn gezicht

Elke hartslag die ik voel, is als een langzame stap naar chaos

Onherstelbaar aangetrokken tot de andere kant

Een lange weg naar het breekpunt

Ik zag de glans en volgde het, dit spoor getint met bloed

Als de macabere groef van mijn leven

Ik droom over mooi werk dat ik achterlaat

Getransporteerd door de wens om alles te verliezen wat mij nog over is

Mijn ogen zijn gesloten

En ik hoor deze stem die woorden herhalen "smile then bleed"

Wit en rood samen zijn prachtig

Een lange weg naar het breekpunt

Ik zag de glans en volgde het, dit spoor getint met bloed

Als de macabere groef van mijn leven

Het landschap is vredig en de vijandigheid is verdwenen

Een stuk van schitterende wreedheid, nageslacht van het lijden van binnen

Ik laat je deze glorieuze foto ter herinnering

Waar de kleuren van leven en dood in een laatste ademtocht worden gemengd

Toen deed ik het licht uit

Een lange weg naar het breekpunt

Ik zag de glans en volgde het, dit spoor getint met bloed

Als de macabere groef van mijn leven

In slaap met een glimlach op mijn gezicht