Deviant - Benighted

Something inside of me is watching me and waiting

And the thing which scares me the most is when I cannot fight anymore

I’m hearing speaking the voice of my father, disturbed by fits of abstraction

Silences of mind

I always do what voices in my head tell me to do

«You are no one, a child of naught, you’ll burn in fire.

You have to hide

Shame of life, mistake of nature, swathe your face, your monstrous features

You are condemned !»

I always do what voices in my head tell me to do

Atered and disfigured, dysmorphophobia

The eye fixed, a razor in the hand, determined to comit the worst

The cost of the loss, a psychic rebirth

Through this path enslaved to my own delirium, delivered by auto-mutilation

In front of my reflection so detestable, I tear pieces of my face

Again until I will be unrecognizable

My acts relieve my mind, I forgivemyself his absence

But the voices still present, speaking to me

Iets in mij kijkt naar mij en wacht

En het ding dat me het meest bang maakt, is wanneer ik niet meer kan vechten

Ik hoor de stem van mijn vader spreken, gestoord door abstractie

Stiltes van de geest

Ik doe altijd wat stemmen in mijn hoofd zeggen dat ik moet doen

«Je bent niemand, een kind van niets, je zult branden in vuur.

Je moet je verbergen

Schaamte van het leven, fout van de natuur, wikkel je gezicht, je monsterlijke trekken

Je bent veroordeeld!»

Ik doe altijd wat stemmen in mijn hoofd zeggen dat ik moet doen

Verteerd en misvormd, dysmorphofobie

Het oog vast, een scheermes in de hand, vastbesloten om het ergste te plegen

De kosten van het verlies, een psychische wedergeboorte

Via dit pad slaaf van mijn eigen delirium, geleverd door autoverminking

Voor mijn spiegelbeeld zo afschuwelijk, scheur ik stukjes van mijn gezicht

Nogmaals totdat ik onherkenbaar ben

Mijn daden verlichten mijn geest, ik vergeef mezelf zijn afwezigheid

Maar de stemmen zijn nog steeds aanwezig en spreken tot mij