Carnivore sublime - Benighted

Un silence de mort lourd et

Oppressant envahit la pièce écarlate

Les ombres flambent

Je caresse leur échine

La main delicate lève le voile

Macule du dormant meurtri

Force insidieuse et dévorante

Elle scrute mon visage

Une lueur meurtrière attisée par ceux qui me stigmatisaient enfant bâtard

Mon regard s’est fige, un pâle sourire camoufle la fureur qui bout en moi

Sans pouvoir réfréner les émotions démentes qui m’habitent

La peau écarlate et cuisante du dormant

Garde le souvenir de la caresse de son maître

Attendant de tomber dans les bras d’une mélancolie silencieuse

Le masque de ma raison a volé en éclats

Carnivore sublime

Le cerbère se réveille dans l’humidité de la sueur et de l’urine

Ton coeur est à l’aurore

Passionnément je te hais

A me perdre dans ta suave noirceur

Quand viennent les moissons précoces

Lors de ta métamorphose

Les tyrans arrachent les appârats et goûtent ta viande

Sous ton regard qui m'émascule

Mais si je te contiens

Nous marcherons dans les copieux charniers

Qui subsisteront apres notre révolte

Acheminés par ce désir abject

La réalité ne sera jamais assez pour moi

Een zware en dodelijke stilte

Onderdrukkend dringt de scharlaken kamer binnen

De schaduwen zijn laaiend

Ik streel hun ruggengraat

De delicate hand licht de sluier op

Gekneusde slaper's macule

Verraderlijke en allesverslindende kracht

Ze bekijkt mijn gezicht

Een moorddadige gloed aangewakkerd door degenen die mij als een bastaardkind stigmatiseerden

Mijn blik is bevroren, een bleke glimlach camoufleert de woede die in mij kookt

Zonder in staat te zijn de krankzinnige emoties die mij bewonen te beteugelen

De scharlaken, brandende huid van de slaper

Herinnert zich de liefkozing van zijn meester

Wachtend om in de armen van stille melancholie te vallen

Het masker van mijn reden is verbrijzeld

sublieme carnivoor

Cerberus wordt wakker in de vochtigheid van zweet en urine

Je hart is bij dageraad

Hartstochtelijk haat ik je

Om te verdwalen in je zoete duisternis

Wanneer de vroege oogsten komen

Tijdens je metamorfose

Tirannen pakken de attributen en proeven je vlees

Onder jouw blik die mij ontkracht

Maar als ik je in bedwang houd

We zullen door de overvloedige massagraven lopen

Wie blijft er over na onze opstand?

Gedreven door dit abjecte verlangen

De realiteit zal nooit genoeg zijn voor mij