Tropicalia - Beck

Oh, when they beat upon a broken guitar

And all the streets, they reek of tropical charms

The embassies lie in hideous shards

Where tourists snore and decay

When they dance in a reptile blaze

You wear a mask, an equatorial haze

Into the past, a colonial maze

Where there’s no more confetti to throw

You wouldn’t know what to say to yourself

Love is a poverty you couldn’t sell

Misery waits in vague hotels

To be evicted

You’re out of luck, you’re singing funeral songs

To the studs, they’re anabolic and bronze

They seem to strut in their millennial fogs

'Til they fall down and deflate

You wouldn’t know what to say to yourself

Love is a poverty you couldn’t sell

Misery waits in vague hotels

To be evicted

Oh, and now, you’ve had your fun

Under an air-conditioned sun

It’s burned into your eyes

Leaves you plain and left behind

I’ll see them rise and fall

Into the jaws of a pestilent love

You wouldn’t know what to say to yourself

Love is a poverty you couldn’t sell

Misery waits in vague hotels

To be a victim

Oh, toen ze op een kapotte gitaar sloegen

En alle straten, ze stinken naar tropische charmes

De ambassades liggen in afschuwelijke scherven

Waar toeristen snurken en vergaan

Wanneer ze dansen in een reptielenvlam

Je draagt ​​een masker, een equatoriale waas

In het verleden, een koloniaal doolhof

Waar er geen confetti meer is om te gooien

Je zou niet weten wat je tegen jezelf moet zeggen

Liefde is een armoede die je niet kunt verkopen

Ellende wacht in vage hotels

Uitgezet worden

Je hebt pech, je zingt begrafenisliederen

Voor de noppen zijn ze anabool en brons

Ze lijken te schitteren in hun duizendjarige mist

Tot ze naar beneden vallen en leeglopen

Je zou niet weten wat je tegen jezelf moet zeggen

Liefde is een armoede die je niet kunt verkopen

Ellende wacht in vage hotels

Uitgezet worden

Oh, en nu heb je je lol gehad

Onder een zon met airconditioning

Het staat in je ogen gebrand

Laat je gewoon en links achter

Ik zal ze zien opstaan ​​en vallen

In de kaken van een pestilente liefde

Je zou niet weten wat je tegen jezelf moet zeggen

Liefde is een armoede die je niet kunt verkopen

Ellende wacht in vage hotels

Slachtoffer zijn