Zuhaus - Beatrice Egli

Strophe:

Schon kurz nach zehn

Ich steh am Bahnsteig

Die Augen werden langsam schwer

Ein furchtbar langer Tag

Der liegt nun hinter mir

Ich fühl mich müde, ziemlich leer

Die Bahnhofsuhr scheint still zu stehen

Ich seh die Tauben unterm Dach

Und irgendwann da fährt der Zug ein

Ziemlich laut

Ich bin schon gar nicht mehr ganz wach

Dann steig ich ein, schau aus dem Fenster

Und ich atme ganz tief ein

Nicht mehr lange und ich bin daheim

Bin auf dem Weg

Dorthin wo ich einfach hin gehör

Wo Geborenheit am allermeisten zählt

Wie hat es mir gefehlt

Bald bin ich da

Freu mich so und lächle gerade raus

Und ich kann es kaum erwarten bis ich endlich wieder spüre

Wieder spür ich bin zuhaus

Strophe:

Die Fahrt durch bunte Großstadtlichter

Ein alter Mann nickt lächelnd ein

Und im Abteil herscht eine leise Friedlichkeit

Ich denk daran schon da zu sein

Ich sitz ganz still, schließ meine Augen

Und ich atme ganz tief ein

Nicht mehr lange und ich bin daheim

Bin auf dem Weg

Dorthin wo ich einfach hin gehör

Wo Geborenheit am allermeisten zählt

Wie hat es mir gefehlt

Bald bin ich da

Freu mich so und lächle gerade raus

Und ich kann es kaum erwarten bis ich endlich wieder spüre

Wieder spür ich bin zuhaus

(Bin auf dem Weg)

Dorthin wo ich einfach hin gehör

Wo Geborenheit am allermeisten zählt

Wie hat es mir gefehlt

Bald bin ich da

Freu mich so und lächle gerade raus

Und ich kann es kaum erwarten bis ich endlich wieder spüre

Wieder spür ich bin zuhaus

Vers:

Kort na tien

Ik sta op het platform

Je ogen worden zwaar

Een verschrikkelijk lange dag

Het ligt nu achter me

Ik voel me moe, behoorlijk leeg

De stationsklok lijkt stil te staan

Ik zie de duiven onder het dak

En op een gegeven moment komt de trein binnen

Behoorlijk luid

Ik ben niet eens meer helemaal wakker

Dan stap ik in, kijk uit het raam

En ik haal diep adem

Nog even en ik ben thuis

ik ben onderweg

Tot waar ik gewoon thuishoor

Waar geboorte het meest telt

Hoe heb ik het gemist

ik zal er snel zijn

Ik ben zo blij en lach gewoon uit

En ik kan bijna niet wachten tot ik me eindelijk weer voel

Ik voel me weer thuis

Vers:

Rijden door kleurrijke stadslichten

Een oude man knikt glimlachend in

En in het compartiment heerst een stille rust

Ik denk erover om er al te zijn

Ik zit heel stil, sluit mijn ogen

En ik haal diep adem

Nog even en ik ben thuis

ik ben onderweg

Tot waar ik gewoon thuishoor

Waar geboorte het meest telt

Hoe heb ik het gemist

ik zal er snel zijn

Ik ben zo blij en lach gewoon uit

En ik kan bijna niet wachten tot ik me eindelijk weer voel

Ik voel me weer thuis

(Ik ben onderweg)

Tot waar ik gewoon thuishoor

Waar geboorte het meest telt

Hoe heb ik het gemist

ik zal er snel zijn

Ik ben zo blij en lach gewoon uit

En ik kan bijna niet wachten tot ik me eindelijk weer voel

Ik voel me weer thuis