В городской суете - Баста

И снова дождь льёт по мостовым реками, ленивыми потоками и грозы саундтреками.

Закрывает людей по домам, стучит водою по окнам в душу проникая к нам,

возможно где-то там.

Где ты светит безумно яркое солнце, но моё небо мне дарит свои горькие слёзы.

Возможно это что-то значит, но что именно, когда небо заливает землю ливнями.

Письмами — строками, чувства глубокие, первые слова о любви такие робкие.

Ошибки уроками для нас с тобою не стали, жаль, что мы с тобою чужими стали,

Устали верить в чудо, устали жить мечтой, наверное, так предрешено для нас с

тобой судьбой.

В окно стучит разлука порывом ветра, я растворюсь в лучах рассвета первого дня

лета.

Припев:

В городской суете одна, утонула в слезах весна, растворила в стихах мечты о

любви.

Город шепчет пустые слова, о том, что Весна любовь унесла и тихо тоска

превратилась в стихи.

Ты меня не ищи!!!

Ты меня не ищи!!!

Ты меня, ты меня, ты меня,

Не ищи меня не надо, встречи не ищи, не зови меня, не надо, не звони.

Прошу, пойми твои слова меня ранят, прошу пойми, ВСЁ, с меня хватит.

Сердце платит болью за любовь, сердце бьётся болью, бьётся в ноль.

Городской тоскою наполняюсь изнутри, прощальные слова, возможно, их услышишь ты.

Дождь — поток холодных капель, ложь — остановись, постой, хватит.

Ждешь — не жди, не надо, уходи, ночь расставит все точки над «И»!!!

Дождь — поток холодных капель, ложь — остановись, постой, хватит.

Ждешь — не жди, не надо, уходи, …ты меня не ищи…

Припев:

В городской суете одна, утонула в слезах весна, растворила в стихах мечты о

любви.

Город шепчет пустые слова, о том, что Весна любовь унесла и тихо тоска

превратилась в стихи.

Ты меня не ищи!!!

В городской суете одна, утонула в слезах весна, растворила в стихах мечты о

любви.

Город шепчет пустые слова, о том, что Весна любовь унесла и тихо тоска

превратилась в стихи.

Ты меня не ищи!!!

Дождь — поток холодных капель, ложь — остановись, постой, хватит.

Ждешь — не жди, не надо, уходи, ночь расставит все точки над «И»!!!

Дождь — поток холодных капель, ложь — остановись, постой, хватит.

Ждешь — не жди, не надо, уходи, …ты меня не ищи…

En opnieuw giet de regen over brugrivieren, luie beekjes en soundtracks van onweersbuien.

Het sluit mensen thuis, klopt op de ramen met water in de ziel, dringt tot ons door,

misschien daar ergens.

Waar jij een waanzinnig felle zon schijnt, maar mijn hemel geeft me zijn bittere tranen.

Misschien betekent het iets, maar wat precies, wanneer de lucht de aarde overspoelt met buien.

Letters - lijnen, diepe gevoelens, de eerste woorden over liefde zijn zo timide.

Fouten zijn geen lessen geworden voor jou en mij, het is jammer dat jij en ik vreemden zijn geworden,

Moe van het geloven in een wonder, moe van het leven van een droom, waarschijnlijk zo voorbestemd voor ons

jij lot.

Afscheiding klopt op het raam met een windvlaag, ik zal oplossen in de stralen van de dageraad van de eerste dag

zomer.

Refrein:

Alleen in de drukte van de stad, de lente verdronken in tranen, opgeloste dromen van

Liefde.

De stad fluistert lege woorden, dat de lente liefde en stille melancholie heeft weggenomen

poëzie geworden.

Zoek mij niet!!!

Zoek mij niet!!!

Jij mij, jij mij, jij mij

Zoek me niet, zoek geen ontmoeting, bel me niet, bel niet, bel niet.

Alsjeblieft, begrijp dat je woorden me pijn doen, begrijp alsjeblieft, ALLES, ik heb er genoeg van.

Het hart betaalt met pijn voor liefde, het hart klopt met pijn, slaat tot nul.

Ik ben vervuld van stedelijk verlangen van binnenuit, afscheidswoorden, misschien hoor je ze.

Regen is een stroom koude druppels, leugens - stop, stop, dat is genoeg.

Als je aan het wachten bent - wacht niet, ga niet, ga weg, de nacht zal de "ik" stippen!!!

Regen is een stroom koude druppels, leugens - stop, stop, dat is genoeg.

Wachten - wacht niet, ga niet weg... zoek me niet...

Refrein:

Alleen in de drukte van de stad, de lente verdronken in tranen, opgeloste dromen van

Liefde.

De stad fluistert lege woorden, dat de lente liefde en stille melancholie heeft weggenomen

poëzie geworden.

Zoek mij niet!!!

Alleen in de drukte van de stad, de lente verdronken in tranen, opgeloste dromen van

Liefde.

De stad fluistert lege woorden, dat de lente liefde en stille melancholie heeft weggenomen

poëzie geworden.

Zoek mij niet!!!

Regen is een stroom koude druppels, leugens - stop, stop, dat is genoeg.

Als je aan het wachten bent - wacht niet, ga niet, ga weg, de nacht zal de "ik" stippen!!!

Regen is een stroom koude druppels, leugens - stop, stop, dat is genoeg.

Wachten - wacht niet, ga niet weg... zoek me niet...