Мастер и Маргарита - Баста, Юна

Бог нам дал любовь, с ней словно крылья за спину —

И сошла с ума Маргарита вслед за Мастером;

Но людская зависть захотела украсть её

Но навсегда осталась в сердце Мастера часть её

Бог нам дал любовь, с ней словно крылья за спину —

И сошла с ума Маргарита вслед за Мастером;

Но людская зависть захотела украсть её

Но навсегда осталась в сердце Мастера часть её

Мой корабль в огне, мой корабль терпит бедствие,

И принёс в письме плохие вести буревестник —

О том, что нам с тобой не свидеться, с тобой не встретиться;

Ни берега, ни дна — только на небо лестница

Дни и ночи в одиночке, — и так тысячи лет

Прошу тебя, мне больно.

Умоляю, Боже, выключи свет!

Я исписал своей кровью каждый сантиметр этих стен,

Но тебе нет дела до этих глупостей

Тысячи страниц о тебе, ими растопил камин

Моё сердце — камень, но, увы, кровит гранит

Я твоя ошибка, меня не исправить, легче устранить

Забудь меня на нашем необитаемом острове

Я замерзаю, будто зимой, нутро на излом

Жара и зной, но меня морозит и бьёт озноб

И непонятно, почему судьбой связан я с тобой,

Я люблю тебя тебе назло

Бог нам дал любовь, с ней словно крылья за спину —

И сошла с ума Маргарита вслед за Мастером;

Но людская зависть захотела украсть её

Но навсегда осталась в сердце Мастера часть её

Бог нам дал любовь, с ней словно крылья за спину —

И сошла с ума Маргарита вслед за Мастером;

Но людская зависть захотела украсть её

Но навсегда осталась в сердце Мастера часть её

И никто не остановит, некому нас мирить

И мой путь от меня к тебе непроходимый лабиринт

Я несу тебе своё больное сердце, — слышишь?

На, бери!

Я жду звонка, слышишь?

Набери

Отвернувшись друг от друга, так и спим —

Бездонная пропасть между наших спин

И в моих легких дым, в моих венах спирт;

В моих нотах фальшь, в моих темах сплин

Я напишу о том, как моё сердце кровит

Я рассмешу тебя банальностью наспех склеенных рифм

Я пьяный шут, который никогда не шутил

Ты попросишь уйти меня, но я давно в пути

Мир без тебя и значит, я тут случайно —

В немом чёрно-белом кино, мистер Чарли Чаплин

И моё сердце догорает в огне,

Но я развёл этот огонь, чтобы тебя согреть

Бог нам дал любовь, с ней словно крылья за спину —

И сошла с ума Маргарита вслед за Мастером;

Но людская зависть захотела украсть её

Но навсегда осталась в сердце Мастера часть её

Бог нам дал любовь, с ней словно крылья за спину —

И сошла с ума Маргарита вслед за Мастером;

Но людская зависть захотела украсть её

Но навсегда осталась в сердце Мастера часть её

Бог нам дал любовь, с ней словно крылья за спину

И сошла с ума Маргарита вслед за Мастером;

Но людская зависть захотела украсть её

Но навсегда осталась в сердце Мастера часть её

God gaf ons liefde, met het als vleugels achter onze rug -

En Margarita werd gek op de Meester;

Maar menselijke afgunst wilde haar stelen

Maar bleef voor altijd in het hart van het Meestergedeelte van haar

God gaf ons liefde, met het als vleugels achter onze rug -

En Margarita werd gek op de Meester;

Maar menselijke afgunst wilde haar stelen

Maar bleef voor altijd in het hart van het Meestergedeelte van haar

Mijn schip staat in brand, mijn schip is in nood

En de stormvogel bracht slecht nieuws in een brief...

Over het feit dat we u niet kunnen ontmoeten, we kunnen u niet ontmoeten;

Geen kust, geen bodem - alleen een ladder naar de hemel

Dagen en nachten alleen - enzovoort, duizenden jaren lang

Alsjeblieft, het doet pijn.

Alsjeblieft, God, doe de lichten uit!

Ik heb elke centimeter van deze muren bedekt met mijn bloed

Maar je geeft niets om deze onzin

Duizenden pagina's over jou, ze hebben de open haard aangestoken

Mijn hart is een steen, maar helaas bloedt graniet

Ik ben jouw fout, ik kan niet worden gerepareerd, het is gemakkelijker te elimineren

Vergeet me op ons onbewoond eiland

Ik bevries, alsof in de winter de binnenkant kapot is

Hitte en hitte, maar het bevriest me en koude rillingen

En het is niet duidelijk waarom ik door het lot met je verbonden ben,

Ik hou van je om je te pesten

God gaf ons liefde, met het als vleugels achter onze rug -

En Margarita werd gek op de Meester;

Maar menselijke afgunst wilde haar stelen

Maar bleef voor altijd in het hart van het Meestergedeelte van haar

God gaf ons liefde, met het als vleugels achter onze rug -

En Margarita werd gek op de Meester;

Maar menselijke afgunst wilde haar stelen

Maar bleef voor altijd in het hart van het Meestergedeelte van haar

En niemand zal stoppen, er is niemand om ons te verzoenen

En mijn pad van mij naar jou is een ondoordringbaar doolhof

Ik breng je mijn zieke hart, hoor je?

Hier, neem het!

Ik wacht op een telefoontje, hoor je?

Kies

We keren ons van elkaar af, zodat we slapen -

Een bodemloze kloof tussen onze ruggen

En rook in mijn longen, alcohol in mijn aderen;

Mijn aantekeningen zijn vals, mijn thema's zijn milt

Ik zal schrijven over hoe mijn hart bloedt

Ik zal je aan het lachen maken met de banaliteit van haastig gelijmde rijmpjes

Ik ben een dronken nar die nooit grapjes maakte

Je vraagt ​​me om te vertrekken, maar ik ben onderweg

De wereld zonder jou betekent dat ik hier bij toeval ben -

In een stomme zwart-witfilm, Mr. Charlie Chaplin

En mijn hart staat in brand

Maar ik heb dit vuur aangestoken om je warm te houden

God gaf ons liefde, met het als vleugels achter onze rug -

En Margarita werd gek op de Meester;

Maar menselijke afgunst wilde haar stelen

Maar bleef voor altijd in het hart van het Meestergedeelte van haar

God gaf ons liefde, met het als vleugels achter onze rug -

En Margarita werd gek op de Meester;

Maar menselijke afgunst wilde haar stelen

Maar bleef voor altijd in het hart van het Meestergedeelte van haar

God gaf ons liefde, met het als vleugels achter onze rug

En Margarita werd gek op de Meester;

Maar menselijke afgunst wilde haar stelen

Maar bleef voor altijd in het hart van het Meestergedeelte van haar