Улица - Баста

Тут недалеко ларек, где подать рукой на работу.

Люди рекой через два двора, поворот в метро.

Посмотрел в окно, зевнул, пересел за комп.

На трубе пара незнакомых пропущенных звонков.

В квартиру по соседству переехал олигарх.

Он хорошо стоял, как надо, но не устоял на ногах.

С замка на Рублевке, назад в квартиру предков.

С ним жена красавица и детки, лестничная клетка.

Понижен статус — говорит Андрюша Любе,

Теперь метро и серые будни, будем жить как люди.

Пусть до лучших времен повисит в шкафу шуба.

Прыжок в реальную жизнь — прыжок без парашюта.

Однако, вокруг ни Ниццы, ни Монако.

Люба смотрит в окно, Любе хочется заплакать.

Несчастных детей из частной школы в среднюю в районную.

У Любы нервный срыв, на ночь пьет снотворное.

Тут типа типажи, Боже мой, я влип кажись.

Это тебе не VIP жизнь, держись!

Пара крос, пара джинс, минимум гардероба.

С работы на работу, из робы в робу.

По улице курсируют обдолбанные роботы.

Затюканные ботаны и гопники с копами.

Спортики, колдыри, работники и лодыри.

Все продали, все пропили, гори все пропадом, концы в прорубь.

Работать на работу, работать на аптеку.

Каждую копейку на кредит, на ипотеку.

Отложить надо на деток, чтобы были обуты и одеты.

Улица — словно секта и мы все ее адепты.

Припев:

Улица моя — вдоль дороги дома.

За главой глава, пишется роман.

Музыка дворов — городской романс.

Подыграй мне!

Спой со мной!

Улица, пой со мной!

Второй Куплет: Баста

Я проснулся утром, за окном холодный Урбан.

Завтрак на скорую руку, миру мирно улыбнулся.

Трудовые будни, каждый как умеет рубит рубль.

Евро прыгает наверх, Доллар пляшет румбу.

Вечером у телека два человека — два дерева.

Ни в себя, ни в перемены не веря, убивают время.

Из них двоих кто-то загнан в угол в любовном треугольнике.

Она спит с ним, но мечтает о любовнике.

Чиновник чинит дома, но дома не чинятся

По причине того, что сам перед собой привык отчитываться.

У него все хорошо, он плевать хотел на кризис.

Это самое, слышь — «Денег нет, но вы держитесь!»

Жизнь протекает, словно потолок.

Промок с головы до ног, диван шезлонг.

Кап-кап-кап, епта- дожил!

Моя лоджия — словно VIP ложа.

Здоров, район!

Будь здоров родной!

Старым домам пора пошить новый прикид.

Эй, ау, портной!

Привет, сосед!

Что нового?

Постой, не тараторь!

Топай за пивом!

Повод?

Обмоем мой потоп!

Я улыбаюсь, я не ною и ты не ной!

Моя койка — как каноэ и я как Ной!

Сосед — слепой, глухой, немой.

Музыку погромче, ночи, колоночки в окно.

На улице студенты обмывают диплом.

На улице тепло, лето не подвело.

По району на мигалках проплыло НЛО.

Играют с кем-то снова в «Лова, пробеги, ведь не сезон сидеть в сизо».

От арочки до арочки, от лавочки до лавочки

И мутится love-love, ходят парочки.

Не дает грустить мне, не дает соскучиться.

Кто, брат?

Моя родная улица!

Припев:

Улица моя — вдоль дороги дома.

За главой глава, пишется роман.

Музыка дворов — городской романс.

Подыграй мне!

Спой со мной!

Улица, пой со мной!

Er is een kraam in de buurt waar je een baan kunt krijgen.

Mensen bij de rivier door twee meter, draai naar de metro.

Keek uit het raam, gaapte, ging achter de computer zitten.

Er staan ​​een paar onbekende gemiste oproepen op de pijp.

De oligarch verhuisde naar het appartement ernaast.

Hij stond goed, zoals het hoorde, maar kon niet op zijn benen staan.

Van het kasteel op Rublyovka, terug naar het appartement van de voorouders.

Bij hem is een mooie vrouw en kinderen, een trappenhuis.

De status is verlaagd - zegt Andryusha Lyuba,

Nu de metro en het grijze dagelijkse leven, zullen we leven als mensen.

Laat de bontjas tot betere tijden in de kast hangen.

Een sprong in het echte leven is een sprong zonder parachute.

Er is echter noch Nice, noch Monaco in de buurt.

Lyuba kijkt uit het raam, Lyuba wil huilen.

Ongelukkige kinderen van een particuliere school naar een middelbare school naar een regionale school.

Lyuba heeft een zenuwinzinking en neemt 's nachts slaappillen.

Hier, als typen, mijn God, lijk ik in de problemen te zitten.

Dit is geen VIP-leven voor jou, wacht even!

Een paar kruisen, een spijkerbroek, een minimale garderobe.

Van baan tot baan, van mantel tot mantel.

Stoned-out robots zwerven door de straat.

Nep nerds en gopniks met politie.

Sportmannen, tovenaars, arbeiders en instappers.

Ze hebben alles verkocht, ze hebben het allemaal opgedronken, alles in brand gestoken, de uiteinden zitten in het gat.

Werk voor een baan, werk voor een apotheek.

Elke cent voor een lening, voor een hypotheek.

Het is noodzakelijk om opzij te zetten voor de kinderen, zodat ze geschoeid en gekleed zijn.

De straat is als een sekte en we zijn allemaal aanhangers ervan.

Refrein:

Mijn straat is langs de weg van het huis.

Achter het hoofdstuk zit een hoofdstuk, er wordt een roman geschreven.

De muziek van de werven is een stedelijke romantiek.

Speel mee!

Zing met me!

Straat, zing met me mee!

Tweede vers: Basta

Ik werd 's ochtends wakker, koude Urban buiten.

Haastig ontbijt, de wereld glimlachte vredig.

Werkdagen, iedereen weet hoe hij de roebel moet snijden.

De euro springt omhoog, de dollar danst de rumba.

'S Avonds zijn er twee mensen bij de tv - twee bomen.

Omdat ze niet in zichzelf of in veranderingen geloven, doden ze de tijd.

Van de twee is er één in het nauw gedreven in een liefdesdriehoek.

Ze slaapt met hem, maar droomt van een minnaar.

Een ambtenaar repareert huizen, maar huizen worden niet gerepareerd

Omdat hij gewend is aan zichzelf te rapporteren.

Het gaat goed met hem, hij trok zich niets aan van de crisis.

Dit is hetzelfde, luister - "Er is geen geld, maar houd vol!"

Het leven stroomt als een plafond.

Van top tot teen nat, sofa chaise longue.

Druppel-druppel-druppel, epta overleefd!

Mijn loggia is als een VIP-box.

Hallo regio!

Wees gezond lieverd!

Het is tijd voor oude huizen om een ​​nieuwe outfit te naaien.

Hé, ja, kleermaker!

Hallo Buur!

Wat is er nieuw?

Stop, praat niet!

Ga voor bier!

Gelegenheid?

Was mijn vloed!

Ik lach, ik zeur niet en jij zeurt niet!

Mijn bed is als een kano en ik ben als Noah!

De buurman is blind, doof, stom.

Luidere muziek, nachten, luidsprekers voor het raam.

Op straat wassen studenten hun diploma's.

Het is warm buiten, de zomer heeft ons niet in de steek gelaten.

Een UFO zweefde rond het gebied met zwaailichten.

Ze spelen weer met iemand in "Catch, run, want het is niet het seizoen om in de gevangenis te zitten."

Van boog tot boog, van bank tot bank

En liefde-liefde woedt, koppels lopen rond.

Laat me niet verdrietig zijn, laat me niet vervelen.

Wie, broer?

Mijn thuisstraat!

Refrein:

Mijn straat is langs de weg van het huis.

Achter het hoofdstuk zit een hoofdstuk, er wordt een roman geschreven.

De muziek van de werven is een stedelijke romantiek.

Speel mee!

Zing met me!

Straat, zing met me mee!