Театр - Баста

Я знаю, что все роли уже давно розданы, образы подобраны, декорации собраны.

Постановщик ставит великий опыт с понтом никто не станет спорить с его опытом.

Актёры в гримёрных зубрят роли главное остаться на сцене по-любому.

Таланты гримируют до неузнаваемости, необходимо нравиться, срывать овации,

Остаться в театре, во чтобы то не стало, не главная роль, то хотя бы роль

третьего плана.

Мне не по духу кем-то написанная либретто, эй, режиссёр, прости меня за это.

Твоё верю не верю для меня пустые слова, в твоём театре больше нет роли для

меня.

Твои актеры пусты, их подавляют маски, знаешь, я верю в сказки, но не в фальшь.

Твои комедии печальны, драмы смешны, твои велики саги лишены души.

Дыши пылью ветхих трухлявых декораций этот бал правят бояться и бояться.

Выйти из — за сцен этого старого театра, ведь ты никого потом не примешь

обратно.

Твои шуты мечтают играть королей, короли разучились играть простых людей.

Ради признания толпы терпеть боль, прости меня, учитель, мне не по пути с тобой,

Уж лучше быть изгоем для таких как ты, лучше сразу сгореть чем медленно тлеть

изнутри.

Ведь так много ролей и всего одна жизнь актеры, сцена, занавес, бис.

Припев:

Наша жизнь — это театр, а актёры в нём мы у каждого своя роль, а кто ты?

Жизнь пролетает цветными картинами, превращаясь в сны.

Наша жизнь — это театр, а актёры в нём мы у каждого своя роль, а кто ты?

Жизнь пролетает цветными картинами, превращаясь в сны.

Опустился занавес, время за полночь, она от всех спрятавшись тихо плакала,

Так прошла жизнь, что ей осталось грим был бессилен перед старостью.

Вспоминалась молодость, вызывались образы, главные роли, поклонники и розы,

Разбитые сердца куда девалось всё это, все могут лгать, но не зеркало знаешь

время.

Оно быстрее всех, не знает сострадания увы время вне ролей, вне сценария,

Уже не та игра, не та подача образа, не те зрители и даже сила в голосе.

Стала какой-то печально что ли она сыграла много ролей, кроме одной роли.

Всю себя отдав сцене, убиваясь в плену, живя только одним «верю не верю».

И ничего кроме заученных монологов, важных реплик и новых постановок.

Её помнят лишь сотни выцветших афиш, сцена ей дала иллюзию, забрав жизнь.

Дом, дети, потом успею думала теперь кляла себя за это вот дура я,

не долго думая,

Бокал, вино, яд она прошла в зал, сев на первый ряд, позволив себе стать

зрителем перед глазами сцена,

Лишь перед смертью всё обретает цену теперь её место там, за кулисами,

А эту роль на бис пусть сыграет другая актриса.

Всё повториться снова в тысячный раз великая комедия, циничный фарс,

Ведь так много ролей, но всего одна жизнь актеры, сцена, занавес, бис.

Припев:

Наша жизнь — это театр, а актёры в нём мы у каждого своя роль, а кто ты?

Жизнь пролетает цветными картинами, превращаясь в сны.

Наша жизнь — это театр, а актёры в нём мы у каждого своя роль, а кто ты?

Жизнь пролетает цветными картинами, превращаясь в сны.

Наша жизнь — это театр, а актёры в нём мы у каждого своя роль, а кто ты?

Жизнь пролетает цветными картинами, превращаясь в сны.

Наша жизнь — это театр, а актёры в нём мы у каждого своя роль, а кто ты?

Ik weet dat alle rollen al lang zijn verdeeld, de afbeeldingen zijn geselecteerd, het decor is samengesteld.

De regisseur geeft een geweldige ervaring met een show-off, niemand zal zijn ervaring tegenspreken.

De acteurs in de kleedkamers proppen de rollen, het belangrijkste is om op welke manier dan ook op het podium te blijven.

Talenten zijn onherkenbaar verzonnen, het is noodzakelijk om te behagen, een staande ovatie te krijgen,

Blijf in het theater, wat er ook gebeurt, niet de hoofdrol, dan in ieder geval de rol

derde plan.

Ik hou niet van het libretto geschreven door iemand, hé, regisseur, vergeef me dit.

Ik geloof je niet, ik geloof geen loze woorden voor mij, in jouw theater is er geen rol meer voor

mij.

Je acteurs zijn leeg, ze worden onderdrukt door maskers, weet je, ik geloof in sprookjes, maar niet in leugens.

Je komedies zijn triest, je drama's zijn grappig, je grote sagen zijn zielloos.

Adem het stof van armoedige verrotte landschappen in, deze bal wordt geregeerd door angst en vrees.

Laat de schermen van dit oude theater achter je, want straks ontvang je niemand meer

rug.

Je narren dromen ervan koningen te spelen, koningen zijn vergeten hoe ze gewone mensen moeten spelen.

Ter wille van de erkenning van de menigte om pijn te verdragen, vergeef me, leraar, ik ben niet onderweg met jou,

Het is beter om een ​​outcast te zijn voor mensen zoals jij, het is beter om meteen op te branden dan langzaam te smeulen

van binnenuit.

Er zijn tenslotte zoveel rollen en slechts één levensacteur, toneel, gordijn, toegift.

Refrein:

Ons leven is een theater, en de acteurs daarin, we hebben elk onze eigen rol, en wie ben jij?

Het leven vliegt voorbij in kleurenfoto's en verandert in dromen.

Ons leven is een theater, en de acteurs daarin, we hebben elk onze eigen rol, en wie ben jij?

Het leven vliegt voorbij in kleurenfoto's en verandert in dromen.

Het gordijn viel, het was na middernacht, ze verborg zich voor iedereen en huilde stilletjes,

Dus het leven ging voorbij dat ze met make-up achterbleef en machteloos was voor haar hoge leeftijd.

Jeugd werd herinnerd, afbeeldingen, hoofdrollen, fans en rozen werden genoemd,

Gebroken harten waar is het allemaal gebleven, iedereen kan liegen, maar je kent de spiegel niet

tijd.

Het is de snelste van allemaal, het kent geen mededogen, helaas, de tijd is uit rollen, uit het script,

Niet hetzelfde spel, niet dezelfde presentatie van het beeld, niet hetzelfde publiek, en zelfs de kracht in de stem.

Het werd een beetje triest dat ze veel rollen speelde, behalve één rol.

Zich helemaal overgeven aan het podium, zelfmoord plegen in gevangenschap, slechts één leven leiden "geloven, niet geloven".

En niets anders dan uit het hoofd geleerde monologen, belangrijke regels en nieuwe producties.

Slechts honderden vervaagde posters herinneren zich haar, de scène gaf haar een illusie en nam haar het leven.

Thuis, kinderen, dan heb ik tijd, dacht ik, nu heb ik mezelf hiervoor vervloekt, ik ben een dwaas,

zonder lang na te denken

Een glas, wijn, vergif, ze ging de gang in, zittend op de eerste rij, zichzelf toestaand om te worden

de kijker voor de ogen van de scène,

Pas voor de dood krijgt alles een prijs, nu is het daar, achter de schermen,

En laat een andere actrice deze rol spelen voor een toegift.

Alles zal zich duizend keer herhalen een grote komedie, een cynische farce,

Er zijn tenslotte zoveel rollen, maar slechts één levensacteur, toneel, gordijn, toegift.

Refrein:

Ons leven is een theater, en de acteurs daarin, we hebben elk onze eigen rol, en wie ben jij?

Het leven vliegt voorbij in kleurenfoto's en verandert in dromen.

Ons leven is een theater, en de acteurs daarin, we hebben elk onze eigen rol, en wie ben jij?

Het leven vliegt voorbij in kleurenfoto's en verandert in dromen.

Ons leven is een theater, en de acteurs daarin, we hebben elk onze eigen rol, en wie ben jij?

Het leven vliegt voorbij in kleurenfoto's en verandert in dromen.

Ons leven is een theater, en de acteurs daarin, we hebben elk onze eigen rol, en wie ben jij?