Бухгалтер Иванов - Бахыт Компот

Луны ущербный лик встаёт из-за холмов

В лесу продрогший фавн играет на сопелке

Упившийся в соплю бухгалтер Иванов

Бредёт сквозь лес к своей летающей тарелке.

Он не бухгалтер — нет.

Он чужезвёздный гость.

Застрявший навсегда среди российских весей.

Он космолёт разбил, и здесь ему пришлось

Всерьёз овладевать нужнейшей из профессий.

В колхозе «Путь зари"нет мужика важней

В колхозе у него участок и домина,

Машина «Жигули», курятник, шесть свиней,

Жена-ветеринар и прочая скотина.

Чего ещё желать?

Казалось бы, живи!

Работай, веселись, культурно развивайся,

Читай «Декамерон», смотри цветной тиви,

А то в облдрамтеатр на выходной смотайся.

Но нет, грызёт тоска инопланетный ум Обилие скота не радует, не греет

Искусство и тиви не возбуждают дум

Бухгалтер Иванов пьёт водку и звереет.

Как волк голодный он, в полночный небосвод

Вперяет иногда тоскливые гляделки

И принявши стакан, потом другой, идёт

К запрятанной в лесу летающей тарелке.

Укрытые от глаз ветвями и землёй

Останки корабля покоятся в овраге

Куда упал со звёзд когда-то наш герой,

Сломав хребет своей космической коняге.

И плачет Иванов, и воет и рычит

Пиная сапогом проклятую планету

И глядя на него вселенная молчит…

Лишь одинокий фавн играет тихо где-то.

Het gebrekkige gezicht van de maan komt op van achter de heuvels

In het bos speelt een gekoelde faun op een mondstuk

Dronken in snot accountant Ivanov

Hij dwaalt door het bos naar zijn vliegende schotel.

Hij is geen accountant - nee.

Hij is een vreemde gast.

Voor altijd vast tussen Russische dorpen.

Hij liet het ruimteschip neerstorten, en hier moest hij...

Beheers de meest noodzakelijke van de beroepen serieus.

Op de collectieve boerderij "The Way of Dawn" is er geen belangrijke man meer

Op de collectieve boerderij heeft hij een perceel en een dominosteen,

Zhiguli auto, kippenhok, zes varkens,

Vrouw is dierenarts en ander vee.

Wat wil je nog meer?

Het lijkt erop, leef!

Werken, plezier hebben, cultureel ontwikkelen,

Lees de Decameron, kijk naar de gekleurde tiwi,

En dan een weekend naar het regionale dramatheater.

Maar nee, een vreemde geest knaagt aan melancholie.De overvloed aan vee behaagt niet, verwarmt niet.

Kunst en tiwi wekken geen gedachten op

Boekhouder Ivanov drinkt wodka en wordt gek.

Als een hongerige wolf is hij in de nachtelijke hemel

Geeft soms sombere gluurders

En hij neemt een glas, en nog een, en hij gaat

Naar een vliegende schotel verborgen in het bos.

Bedekt voor ogen door takken en aarde

De overblijfselen van het schip rusten in een ravijn

Waar viel onze held ooit van de sterren,

De rug van zijn ruimtepaard breken.

En Ivanov huilt, en huilt en gromt

De vervloekte planeet schoppen met mijn laars

En kijkend naar hem is het universum stil...

Alleen een eenzame faun speelt ergens rustig.