Sous mon lit - Axiom

A la naissance, il braillait déjà trop

Comme né avec des dents, il avait déjà les crocs

Trop maigre, il avait toujours faim

Affamé de vie, d’sourires, d’amour, affamé sans fin

Peu après, il courait partout avec son ballon

Les cheveux mi-longs, le sourire qui en dit long

Sur le bonheur d’voir la fierté dans l’regard d’son père

Quand il regarde son fils courir sur l’gazon vert

Quand t’es tchio y a rien qui compte d’autre que tes parents

Pas d’mal, pas d’bien, rien n’est triste, tout est marrant

Vint l’jour d’l’entrée à l'école

Première blessure, première séparation de ses idoles

Premier bisou près du platane

Premières bagarres à coups d’tatanes…

Et on s’mesure au monde ainsi

Car c’est ainsi qu’on grandit, et il dit

Sous mon lit, y a des monstres

Dans mon lit, y a des monstres

Sous mon lit, y a des monstres

Sous mon lit…

Bientôt le CP en classe B

Par cœur les 26 lettres de l’alphabet

Une fleur est née sur le fumier

D’un ghetto français au froid minier

Mais il court partout comme s’il savait dorénavant

Qu’ici la vie ne dure qu’un temps

1er, 2ème, 3ème de la classe

Faut s’battre, la compétition ne laisse pas d’place

Déjà des angoisses au bide

Des allers-retours à l’hôpital dans des chambres toutes vides

Et du haut d’une grande pièce

Une larme coule sur la joue de chaque sieste

Le petit, pour sortir de l’hosto

Le petit fait semblant d'être costaud

Et deux gamins luttent en un pour reconstruire le mal et le bien

L’imaginaire devient son seul moyen

Sous mon lit, y a des monstres

Dans mon lit, y a des monstres

Sous mon lit, y a des monstres

Sous mon lit…

Dehors tous disent qu’il est jovial

Mais dedans la souffrance le ronge, il a mal

Des troubles troublent son adolescence

Croissance tardive, l’adulte n’a pas d’sens

Découverte tardive de l’amour

Mais ne rien dire de soi, se taire comme toujours

Se cacher car la honte nait

A comprendre les choses, autrefois dans l’ignorance il se contenait

Combien de fois, sa main contre lui

A force de se retenir veut lui retirer la vie

Le monde en devient opprimant

Pour un gamin prisonnier dans le corps d’un grand

La vie est belle, mais les gens sont sourds

Ecoutent ceux qui viennent de loin mais pas les voisins d’leur cour

Et le soir, il songe à sa petite île loin de tous les stremon

Surtout celui qui s’appelle Tonton!

Sous mon lit, y a des monstres

Dans mon lit, y a des monstres

Sous mon lit, y a des monstres

Sous mon lit…

Toen hij werd geboren, huilde hij al te veel

Zoals geboren met tanden, hij had al hoektanden

Te mager, hij had altijd honger

Hongerig naar het leven, naar glimlachen, naar liefde, eindeloos hongerig

Kort daarna rende hij rond met zijn bal

Het schouderlange haar, de glimlach die alles zegt

Over de vreugde van het zien van de trots in de ogen van zijn vader

Als hij zijn zoon ziet rennen op het groene gazon

Als je tchio bent, is er niets anders dan je ouders

Geen kwaad, geen goed, niets is triest, alles is grappig

Kwam de dag van binnenkomst op school

Eerste verwonding, eerste scheiding van zijn idolen

Eerste kus bij de plataan

Eerste gevechten met tatanes...

En we meten ons zo met de wereld

Want zo groei je, en hij zei

Onder mijn bed zijn er monsters

In mijn bed zijn er monsters

Onder mijn bed zijn er monsters

Onder mijn bed…

Binnenkort de CP in klasse B

Uit het hoofd de 26 letters van het alfabet

Op de mest wordt een bloem geboren

Van een Frans getto tot de mijnkoude

Maar hij rent rond zoals hij nu weet

Dat het leven hier maar een tijdje duurt

1e, 2e, 3e in de klas

Je moet vechten, de concurrentie laat geen ruimte over

Al angsten in de maag

Rondreizen naar het ziekenhuis in lege kamers

En vanaf de top van een geweldige kamer

Bij elk dutje rolt er een traan over je wang

Het kind, om uit het ziekenhuis te komen

De kleine doet alsof hij stoer is

En twee kinderen vechten in één om het slechte en het goede weer op te bouwen

De verbeelding wordt zijn enige middel

Onder mijn bed zijn er monsters

In mijn bed zijn er monsters

Onder mijn bed zijn er monsters

Onder mijn bed…

Buiten zegt iedereen dat hij joviaal is

Maar van binnen knaagt de pijn aan hem, hij doet pijn

Stoornissen verstoren zijn adolescentie

Late groei, de volwassene heeft geen betekenis

Late ontdekking van liefde

Maar zeg niets over jezelf, zwijg zoals altijd

Verbergen omdat schaamte is geboren

Om dingen te begrijpen, hield hij zich, eenmaal in onwetendheid, in

Hoe vaak haar hand tegen hem?

Door terughoudendheid wil hij zijn leven nemen

De wereld wordt benauwend

Voor een kind gevangen in het lichaam van een volwassene

Het leven is goed, maar mensen zijn doof

Luister naar degenen die van ver komen, maar niet de buren van hun achtertuin

En 's avonds droomt hij van zijn kleine eiland ver van alle drukte

Vooral die genaamd Tonton!

Onder mijn bed zijn er monsters

In mijn bed zijn er monsters

Onder mijn bed zijn er monsters

Onder mijn bed…