Les anomalies - Autour de Lucie

Autant se dire le pire

Avant que l’ombre du doute

Ne puisse nous nuire

Que j’irais bien me promener

Le long du quai

Prendre ta main pour nous enfuir

Sans jamais réfléchir

Les matins qui paraissent tristes

Tu disais «dehors le temps est si gai»

Si tu lui ressemblais

Je t’attendais jusqu'à la nuit

Pour te conter mille récits que j’inventais

Mais toi tu préfères la pluie et son teint gris

Je crois que les couleurs du beau temps te font peur

Tu préfères l’ennui

Les anomalies te plaisent

Pas tant que tu le dis

Je t’attendais jusqu'à la nuit

Pour te conter mille récits que j’inventais

Kan net zo goed het ergste zeggen

Voor de schaduw van twijfel

Kan ons geen kwaad doen

Dat ik zou gaan wandelen

Langs de kade

Pak je hand om weg te rennen

Zonder ooit na te denken

De ochtenden die droevig lijken

Je zei "buiten is het weer zo vrolijk"

Als je op hem leek

Ik wachtte op je tot de nacht

Om je duizend verhalen te vertellen die ik heb uitgevonden

Maar je hebt liever de regen en zijn grijze huid

Ik denk dat de kleuren van mooi weer je bang maken

Je verveelt je liever

Je houdt van anomalieën

Niet zo lang als je zegt

Ik wachtte op je tot de nacht

Om je duizend verhalen te vertellen die ik heb uitgevonden