Vide - Autour de Lucie

On voudrait se lasser et ce serait la fin

On ne sait plus très bien où on en est

On en a plein les bras

À ne plus savoir quoi, à ne plus savoir qu’en faire

Car à l’appel du vide, on ne résiste pas

Car à l’appel du vide, nul ne répondra

Car à l’appel du vide, on ne résiste pas

Car à l’appel du vide, nul ne répondra

Connaît-on la matière, ce en quoi il est fait?

À t-il un signe particulier?

On voudrait le combler, une bonne fois pour toutes

Pour ne plus en parler

Mais à l’appel du vide, on ne résiste pas

Car à l’appel du vide, nul ne répondra

À l’appel du vide, on ne résiste pas

Car à l’appel du vide, nul ne répondra

À l’appel du vide, on ne résiste pas

Mais à l’appel du vide, nul ne répondra…

We zouden ons graag vervelen en dat zou het einde zijn

We weten niet meer waar we zijn

We hebben onze handen vol

Niet weten wat, niet weten wat ermee te doen

Want de roep van de leegte, we kunnen het niet laten

Voor de roep van de leegte, niemand zal antwoorden

Want de roep van de leegte, we kunnen het niet laten

Voor de roep van de leegte, niemand zal antwoorden

Weten we het materiaal, waar het van gemaakt is?

Heeft hij een bepaald teken?

We willen hem graag voor eens en voor altijd vullen

Om niet meer te zeggen

Maar de roep van de leegte, we kunnen het niet laten

Voor de roep van de leegte, niemand zal antwoorden

Bij de roep van de leegte verzetten we ons niet

Voor de roep van de leegte, niemand zal antwoorden

Bij de roep van de leegte verzetten we ons niet

Maar op de roep van de leegte, zal niemand antwoorden...