Trollsjön - August Söderman, Jussi Björling

Högt upp bland bergets granar

Där är så mörk en sjö

Och på dess vågor simmar

En näckros, vit som snö

En herdegosse nalkas

Stranden nu med sin stav:

«Den blomman min skall bliva

Jag bryter henne av!»

Han närmar henne sakta

Till sig mot sävkrönt strand

Då höjer sig ur vågen

Med ens en svanvit hand

Den drager blomman neder

Där böljan djupast går:

«Kom, gosse kom!

Jag lär dig

Här vad du ej än förstår!

Sin rot i bottnen gömmer

Den blomman du har kär

Jag bryter av dess stängel

Blott du mig trohet svär

Kom, gosse kom!

Jag lär dig

Här vad du ej än förstår!»

En ångest gossen fattar

Från stranden ilar han;

Men vågens fagra blomma

Ej mer han glömma kan

Han irrar skygg bland bergen

Sin ro hans hjärta mist

Och ingen har förnummit

Var han har stannat sist

Hoog tussen de bergsparren

Er is zo'n donker meer

En op zijn golven zwemmen

Een waterlelie, wit als sneeuw

En herdegosse nalkas

Het strand nu met zijn hengel:

"Die bloem zal van mij zijn"

Ik breek haar af!”

Hij nadert haar langzaam

Op weg naar een gekarteld strand

Dan stijgt van de weegschaal

Met zelfs een zwanenwitte hand

Het trekt de bloem naar beneden

Waar de golf het diepst gaat:

«Kom, jongens, kom!

ik leer je

Hier wat je niet begrijpt!

Zijn wortel in de bodem verbergt

De bloem waar je verliefd op bent

Ik breek zijn stengel af

Alleen jij zweert me trouw

Kom, jongens kom!

ik leer je

Dit is wat je niet begrijpt! »

Een angst die de jongen grijpt

Vanaf de kust haast hij zich;

Maar de mooie bloem van de golf

Hij kan niet meer vergeten

Hij dwaalt verlegen tussen de bergen

Zijn vrede verloor zijn hart

En niemand heeft het gehoord

Waar hij het laatst is gebleven