Voices from the Shore - Attalus

i hear the voices from the shore.

they say «come home young man come home.»

the grows with every mile and lures

me in with hellish tones «one more night» a lover cries.

«come back to bed and

you’ll find your rest.»

«your bed’s a coffin» i reply.

«your love’s the doorway

that will lead me to my death.»

(get back).

still her voice is stirring and I can’t drown it out with just a word.

«make haste make haste» — i tell myself.

«you must learn to let go of her.

you must let go.»

another voice transcends the miles.

deadly as poison but sweet as wine.

«come out tonight» she says to me.

«and we’ll have ourselves a good old time.

remember that night we sang and danced and drank ourselves into a trance?

««course I remember» — i shouted back.

«that's the night i lost my innocence.

«but her voice lingers and I can feel it draw me even still.

«make haste make

haste» i tell myself.

«don't let the lust control your will.

you’ve had your fill.»

now sorrow grips my warring mind as i think of the people still lining the

shore.

lovers and friends i left behind because they couldn’t see what i left for.

a one-night stand.

a pint of beer.

did i find happiness in these?

i looked for peace in every pleasure but they only brought me further to my

knees.

now a voice is calling me and i can feel it draw me out to Sea.

«make haste make haste» it says to me.

«you must set sail to be set free.

you must set sail.

come away.

come awake.»

alas i hear a voice call out.

He says «come home young man come home.»

the grows with every mile and lures me

in with heavenly tone.

«one more step» my Savior cries.

«come here to Me and

I’ll give you rest.»

my feet hit the water and i run at last right through the

door to life and death.

and all the voices start to soften as i walk with my Savior on these waves.

«be still be still» He tells my soul.

«your sin is lying in the grave.

don’t heed the voice from the shore.

they have no power in this place.

take heart take heart you’re in my arms.

we’re walking on a Sea of Grace.

your soul is safe.»

ik hoor de stemmen vanaf de kust.

ze zeggen "kom naar huis jonge man, kom naar huis."

het groeit met elke mijl en lokt

me in met helse tonen «nog één nacht» huilt een minnaar.

«kom terug naar bed en

je zult je rust vinden.»

"je bed is een doodskist" antwoord ik.

"jouw liefde is de deuropening"

dat zal me naar mijn dood leiden.»

(kom terug).

haar stem is nog steeds roerend en ik kan het niet overstemmen met slechts een woord.

«haast haastig» — zeg ik tegen mezelf.

«je moet leren haar los te laten.

je moet loslaten.»

een andere stem overstijgt de kilometers.

dodelijk als gif, maar zoet als wijn.

"kom vanavond uit" zegt ze tegen me.

«en we zullen een goede oude tijd hebben.

Weet je nog die avond dat we zongen en dansten en onszelf dronken in een trance?

««natuurlijk herinner ik me» — riep ik terug.

«dat is de nacht dat ik mijn onschuld verloor.

«maar haar stem blijft hangen en ik voel dat hij me nog steeds aantrekt.

«haast maken»

haast' zeg ik tegen mezelf.

«Laat de lust je wil niet beheersen.

je hebt je buik vol gehad.»

nu grijpt verdriet mijn strijdende geest als ik denk aan de mensen die nog steeds langs de

oever.

geliefden en vrienden die ik achterliet omdat ze niet konden zien waarvoor ik vertrok.

een one-night-stand.

een halve liter bier.

heb ik hier geluk in gevonden?

ik zocht vrede in elk plezier, maar ze brachten me alleen maar verder naar mijn

knieën.

nu roept een stem me en ik voel dat hij me naar de zee trekt.

"haast haast", zegt het tegen me.

«je moet uitvaren om te worden vrijgelaten.

je moet uitvaren.

kom weg.

kom wakker.»

helaas hoor ik een stem.

Hij zegt: "kom naar huis jongeman, kom naar huis."

het groeit met elke mijl en lokt me

in met hemelse toon.

«nog een stap» roept mijn Heiland.

«kom hier naar mij en

Ik zal je rust geven.»

mijn voeten raken het water en ik ren eindelijk dwars door de

deur naar leven en dood.

en alle stemmen worden zachter als ik met mijn Heiland op deze golven loop.

"wees stil, wees stil", zegt hij tegen mijn ziel.

«uw zonde ligt in het graf.

luister niet naar de stem van de kust.

ze hebben hier geen macht.

houd moed, houd moed, je bent in mijn armen.

we lopen op een Zee van Genade.

je ziel is veilig.»