Desolate Isle - Attalus

where is the peace that they promised we’d find?

peace for our cities our children our minds?

we are desperate.

and lost on the winds of ideals that keep changing their course.

utopian dreamers only bring us new wars.

we are desolate.

at another dead end.

so why does the tide always brings us to this?

if heaven is real why’s it easy to miss?

i want life but i’m content to exist without knowing my purpose.

where are the prophets the priests and the kings who looked beyond nature for

the nature of things?

they’ve been ignored.

and called primitive men cause their theories weren’t fully evolved.

they believed mysteries that science can’t solve.

but I’m unsure we’re wiser than them.

we look at the world through a narrower lens.

we follow our reason and stop where she ends.

we put faith in our senses and forsake common sense.

it’s disorder.

but we call it a new world order.

are we so righteous that we can make all the wrongs right?

are we so enlightened that we can turn darkness to light?

no.

we’re just the cynics proclaiming the flaws.

we aim our polemic at political laws.

we’re fighting the symptoms because we can’t see our greed is the cause.

we stand as judges when we should be standing on trial.

we’re the ones who make this world a desolate isle.

we’re the problem — every father every mother every child.

but the truth is we’ve grown to love the exile.

on this rock we’ve taken our stand.

joined by the leagues of men now buried in sand.

Babylon — we’ll build her again.

the great city of man.

this time we’re sure she will stand.

but on this rock the castles will fall.

we can’t keep the waves of time from breeching the walls.

every man — the great and the small.

when the Tide overtakes us Justice will take us all.

are we so righteous that we can make all the wrongs right?

are we so enlightened that we can turn darkness to light?

are we so righteous that grace doesn’t have any worth?

are we so enlightened that we can build heaven on earth?

no.

waar is de vrede die ze beloofden dat we zouden vinden?

vrede voor onze steden, onze kinderen, onze geest?

we zijn wanhopig.

en verloren in de wind van idealen die steeds van koers veranderen.

utopische dromers brengen ons alleen maar nieuwe oorlogen.

we zijn verlaten.

op een andere doodlopende weg.

dus waarom brengt het getij ons hier altijd naartoe?

als de hemel echt is, waarom is het dan gemakkelijk te missen?

ik wil leven, maar ik ben tevreden om te bestaan ​​zonder mijn doel te kennen.

waar zijn de profeten, de priesters en de koningen die verder keken dan de natuur?

de aard van de dingen?

ze zijn genegeerd.

en primitieve mannen genoemd omdat hun theorieën niet volledig waren geëvolueerd.

ze geloofden in mysteries die de wetenschap niet kan oplossen.

maar ik weet niet zeker of we wijzer zijn dan zij.

we kijken naar de wereld door een smallere lens.

we volgen onze reden en stoppen waar ze eindigt.

we vertrouwen op onze zintuigen en laten ons gezond verstand varen.

het is wanorde.

maar we noemen het een nieuwe wereldorde.

zijn we zo rechtvaardig dat we alle fouten goed kunnen maken?

zijn we zo verlicht dat we duisternis in licht kunnen veranderen?

nee.

we zijn gewoon de cynici die de gebreken verkondigen.

we richten onze polemiek op politieke wetten.

we bestrijden de symptomen omdat we niet kunnen zien dat onze hebzucht de oorzaak is.

we staan ​​als rechters wanneer we voor de rechter zouden moeten staan.

wij zijn degenen die van deze wereld een desolaat eiland maken.

wij zijn het probleem: elke vader, elke moeder, elk kind.

maar de waarheid is dat we van de ballingschap zijn gaan houden.

op deze rots hebben we ons standpunt ingenomen.

vergezeld door de competities van mannen die nu in het zand zijn begraven.

Babylon — we zullen haar opnieuw bouwen.

de grote stad van de mens.

deze keer weten we zeker dat ze zal staan.

maar op deze rots zullen de kastelen vallen.

we kunnen niet voorkomen dat de golven van de tijd tegen de muren breken.

elke man — de grote en de kleine.

wanneer het getij ons overvalt, zal de gerechtigheid ons allemaal nemen.

zijn we zo rechtvaardig dat we alle fouten goed kunnen maken?

zijn we zo verlicht dat we duisternis in licht kunnen veranderen?

zijn we zo rechtvaardig dat genade geen waarde heeft?

zijn we zo verlicht dat we de hemel op aarde kunnen bouwen?

nee.