Сити-17 - ATRAIDES

Не грусти, мы с тобой навсегда пропадём за оградой

Нам бетоном залили глаза, мы из сити-17

Если я попадусь, то тогда отпусти мои пальцы

Лучше просто запомни, что я не смогу улыбаться

Не грусти, мы с тобой навсегда пропадём за оградой

Нам бетоном залили глаза, мы из сити-17

Если я попадусь, то тогда отпусти мои пальцы

Лучше просто запомни, что я не смогу улыбаться

В который раз покидаю свой дом

Я лунатик, уставший прятаться

Все, с меня хватит

Я не знаю.

Кругом иконы палят

Ненависть вонзается в спину пружинами кровати

Эй, я тут вообще-то следы заметаю

Кто-то там тянется к небу, но он коснётся навряд ли

Мы в толпе людей, куда идти непонятно

Проклятый холод нас окутал от макушек до пяток

И не пытайся, потуги мимо кассы

Каждый твой гребаный выдох стынет

Прости, всё напрасно!

Добро пожаловать в сити-17

Лучше сотри улыбку с лица и слейся с биомассой

Тихо, не скули, заборы бьются током

Наша попытка убежать в этой кислотной луже сдохла

Мы словно забыты богом и не душит икота

Вокруг снуют дементры, но им нечем утолить свой голод

Не грусти, мы с тобой навсегда пропадём за оградой

Нам бетоном залили глаза, мы из сити-17

Если я попадусь, то тогда отпусти мои пальцы

Лучше просто запомни, что я не смогу улыбаться

Не грусти, мы с тобой навсегда пропадём за оградой

Нам бетоном залили глаза, мы из сити-17

Если я попадусь, то тогда отпусти мои пальцы

Лучше просто запомни, что я не смогу улыбаться

Wees niet verdrietig, jij en ik zullen voor altijd achter het hek verdwijnen

Ze vulden onze ogen met beton, we komen uit de stad-17

Als ik gepakt word, laat dan mijn vingers los

Je kunt maar beter onthouden dat ik niet kan glimlachen

Wees niet verdrietig, jij en ik zullen voor altijd achter het hek verdwijnen

Ze vulden onze ogen met beton, we komen uit de stad-17

Als ik gepakt word, laat dan mijn vingers los

Je kunt maar beter onthouden dat ik niet kan glimlachen

Weer verlaat ik mijn huis

Ik ben een slaapwandelaar die het zat is om me te verstoppen

Alles, ik heb er genoeg van

Ik weet het niet.

Overal branden pictogrammen

Haat doorboort de rug met bedveren

Hé, ik ben hier eigenlijk mijn sporen aan het uitwissen

Iemand daar reikt naar de hemel, maar het is onwaarschijnlijk dat hij het aanraakt

We zijn in een menigte van mensen, het is niet duidelijk waar te gaan

De verdomde kou omhulde ons van top tot teen

En probeer niet, duw voorbij de kassa

Elke verdomde ademhaling die je neemt bevriest

Sorry, het is allemaal fout!

Welkom in stad 17

Veeg de glimlach beter van je gezicht en versmelt met de biomassa

Stil, niet zeuren, de hekken zijn elektrisch

Onze poging om te ontsnappen in deze zure plas is gesneuveld

We lijken door God vergeten te zijn en de hik verstikt niet

Dementra's rennen rond, maar ze hebben niets om hun honger te stillen.

Wees niet verdrietig, jij en ik zullen voor altijd achter het hek verdwijnen

Ze vulden onze ogen met beton, we komen uit de stad-17

Als ik gepakt word, laat dan mijn vingers los

Je kunt maar beter onthouden dat ik niet kan glimlachen

Wees niet verdrietig, jij en ik zullen voor altijd achter het hek verdwijnen

Ze vulden onze ogen met beton, we komen uit de stad-17

Als ik gepakt word, laat dan mijn vingers los

Je kunt maar beter onthouden dat ik niet kan glimlachen