Photograph - Astrud Gilberto

I found this photograph,

Underneath the broken picture glass

Tender face of black and white,

Beautiful, a haunting sight

Looked into an angel’s smile,

Captivated all the while

From the hair and clothes she wore,

I’d place her in between the wars

Was she willing when she sat

And posed the pretty photograph?

Save her flowering and fair,

The days to come, the days to share

A big smile for the camera,

How did she know?

The moment could be lost forever

Forever more

I found this photograph,

Stashed between the old joist walls,

In a place where time is lost,

Lost behind, where all things fall

Broken books and calendars,

Letters script in careful hand,

Music too, a standard tune by Some forgotten big brass band

From the threshhold what’s to see

Of our brave new century?

The television’s just a dream,

The radio, the silver screen

A big smile for the camera,

How did she know?

The moment could be lost forever

Forever more

Was her childhood filled with rhymes,

Stolen hooks, impassioned crimes?

Was she innocent or blind

To the cruelty of her time?

Was she fearful in her day,

Was she hopeful, did she pray?

Were there skeletons inside,

Family secrets, sworn to hide?

Did she feel the beat that stirs,

The fall from grace of wayward girls?

Was she tempted to pretend,

The love and laughter, 'til the end?

Ik heb deze foto gevonden,

Onder het gebroken fotoglas

Teder gezicht van zwart en wit,

Prachtig, een beklijvend gezicht

Keek in de glimlach van een engel,

Al die tijd geboeid

Van het haar en de kleren die ze droeg,

Ik zou haar tussen de oorlogen plaatsen

Was ze bereid toen ze zat?

En de mooie foto poseerde?

Red haar bloeiend en mooi,

De dagen die komen, de dagen om te delen

Een grote glimlach voor de camera,

Hoe wist ze dat?

Het moment kan voor altijd verloren zijn

Vooraltijdmeer

Ik heb deze foto gevonden,

Verscholen tussen de oude balken,

Op een plaats waar tijd verloren gaat,

Verdwaald achter, waar alle dingen vallen

Kapotte boeken en kalenders,

Letters-script in zorgvuldige hand,

Ook muziek, een standaard deuntje van een vergeten grote fanfare

Vanaf de drempel wat te zien?

Van onze dappere nieuwe eeuw?

De televisie is slechts een droom,

De radio, het zilveren scherm

Een grote glimlach voor de camera,

Hoe wist ze dat?

Het moment kan voor altijd verloren zijn

Vooraltijdmeer

Was haar jeugd gevuld met rijmpjes,

Gestolen haken, gepassioneerde misdaden?

Was ze onschuldig of blind?

Tot de wreedheid van haar tijd?

Was ze bang in haar tijd,

Had ze hoop, bad ze?

Waren er skeletten binnen,

Familiegeheimen, gezworen te verbergen?

Voelde ze de beat die beweegt,

De val uit de gratie van eigenzinnige meisjes?

Kwam ze in de verleiding om te doen alsof,

De liefde en het lachen, tot het einde?