Quod Superius Sicut Inferius - Astarte

Before him, a red light

Flames from fire set in benighted wildness

Natural resemblance made from the meeting

Devoted to the crowed mighty one

Go under the dark swales of earth

To the mournful chambers of sad hell

Cross the un-harvested sea of pulsing with lights

Under our roots

Years were banished

From the deep continent

Our home on Acheron’s shore

Gaze the black Tartaros

Out of our roots

Our bodies gaze the stars

How long the beauty last!

Till soul fall down

The «rock"of the life-chain

Branches are the heavens

Around our limbs

We embrace the unchain universe

Voor hem een ​​rood licht

Vlammen van vuur in onachtzame wildheid

Natuurlijke gelijkenis gemaakt van de vergadering

Toegewijd aan de gekraaide machtige

Ga onder de donkere zwaluwen van de aarde

Naar de treurige kamers van de droevige hel

Steek de niet-geoogste zee van pulserend met lichten over

Onder onze wortels

Jaren werden verbannen

Van het diepe continent

Ons huis aan de kust van Acheron

Kijk naar de zwarte Tartaros

Uit onze roots

Onze lichamen staren naar de sterren

Hoe lang duurt de schoonheid!

Tot de ziel naar beneden valt

De «rots» van de levensketen

Takken zijn de hemel

Rond onze ledematen

We omarmen het unchain-universum