Crossing The Wounded Mirror Of Death - Astarte

(Lady's strong death made a dark sorrow

Breaking piece by piece her man’s existence

And he came up helpless to open her silent eyes

Meaningless fight with death’s doors

Where his beloved passed to the unrest eternity

He lost her life and she lost his!

A conclusion of a life story will open

A new book written by blood)

None can call back to him the woman

To enlarge the freedom of his pain

He commits suicide

For the trip of their deadly freedom

Devoted himself to a sleep

Of backward eternity

At once a voice sought

Pains from hell fires

Time erase the wheel of light

Abandoned in a new zero hour

Die without awakening

Hostile to the freedom of his possession

Mind and dust had left

The order of chaos made him rest

The hours sharpen their blades

In my eyes, I am lost

Unreachable as I touch your shape

Touching you with my eyes

Watching you with my hands

I can never meet

I will find you, never fear

Out of breath, out of body

To trap us and give us birth

Turn back, is a way not found

I follow and shake within the very depth

Of my most imperfect being

Unconscious in front of Gods punishment

To the indelible scriptures of my testament

The reveal of my sin leads me towards

To a space with no beginning

Doomed insanity, trapped in my abyss

Among the same punishment

I will wander forever free

Slayer of Gods and sinner of love

I will never reach you!

(Dames sterke dood maakte een donker verdriet

Stukje bij beetje het bestaan ​​van haar man doorbreken

En hij kwam hulpeloos naar boven om haar stille ogen te openen

Zinloos gevecht met de deuren van de dood

Waar zijn geliefde doorging naar de eeuwigheid van onrust

Hij verloor haar leven en zij het zijne!

Er wordt een conclusie van een levensverhaal geopend

Een nieuw boek geschreven door bloed)

Niemand kan hem de vrouw terugroepen

Om de vrijheid van zijn pijn te vergroten

Hij pleegt zelfmoord

Voor de reis van hun dodelijke vrijheid

Wijdde zich aan een slaap

Van achterwaartse eeuwigheid

Meteen een stem gezocht

Pijn van hellevuur

Tijd, wis het wiel van het licht

Verlaten in een nieuw nul-uur

Sterven zonder ontwaken

Vijandig tegen de vrijheid van zijn bezit

Geest en stof waren weg

De volgorde van de chaos deed hem rusten

De uren slijpen hun messen

In mijn ogen ben ik verloren

Onbereikbaar als ik je vorm aanraak

Je aanraken met mijn ogen

Met mijn handen naar je kijken

Ik kan elkaar nooit ontmoeten

Ik zal je vinden, wees nooit bang

Buiten adem, buiten lichaam

Om ons in de val te laten lopen en ons te laten bevallen

Keer terug, is een weg niet gevonden

Ik volg en schud in de diepte

Van mijn meest onvolmaakte wezen

Bewusteloos voor Gods straf

Naar de onuitwisbare geschriften van mijn testament

De onthulling van mijn zonde leidt me naar

Naar een spatie zonder begin

Verdoemde waanzin, gevangen in mijn afgrond

Onder dezelfde straf

Ik zal voor altijd vrij ronddwalen

Doder van Goden en zondaar van liefde

Ik zal je nooit bereiken!