They're On To Me - Ari Hest

The tile in the kitchen is cracking

The stairs through the basement are sinking

Somebody told me I’m crazy

Thinking past the limits of thinking

The crevice in the ceiling is rusting

Who knows when it will cave in?

The image of a broken heart bursting

In the window that mirrors my skin

I go walking through this city

Trying to avoid the sidewalk cracks

Every step I am taking

I fear I’m under attack

They’re on to me

And I am scared to no end

Once I had the control

Rules were there to bend

But now they’re on to me

And I don’t know how to get out, no

The thought never crossed my mind

Oh, yeah I’ve run out of time

The fire from the stove is blazing

Spreading throughout my home

I didn’t know what I was risking

Living here all alone

I could go out to the country

And hide there among the mountains

But sooner or later I’d grow thirsty

And wish I could drink from the fountains

I go walking through this city

Trying to avoid the sidewalk cracks

Every step I am taking

I fear I’m under attack

They’re on to me

And I am scared to no end

Once I had the control

Rules were there to bend

But now they’re on to me

And I don’t know how to get out, no

The thought never crossed my mind

Oh, I’ve run out of time

Out of time

Out of time

I go walking through this city

Trying to avoid the sidewalk cracks

Every step I am taking

Every step I am taking

Every step, every step

I fear I’m under attack

They’re on to me

And I am scared to no end

Once I had the control

Rules were there to bend

But now they’re on to me

And I don’t know how to get out, no

The thought never crossed my mind

Crossed my mind, Crossed my mind

Oh, I’ve run out of time

De tegel in de keuken kraakt

De trappen door de kelder zinken

Iemand vertelde me dat ik gek ben

Denken voorbij de grenzen van het denken

De spleet in het plafond is aan het roesten

Wie weet wanneer het instort?

Het beeld van een gebroken hart dat barst

In het venster dat mijn huid weerspiegelt

Ik ga door deze stad wandelen

Proberen de scheuren in het trottoir te vermijden

Elke stap die ik zet

Ik vrees dat ik aangevallen word

Ze hebben het tegen mij

En ik ben bang dat er geen einde aan komt

Zodra ik de controle had

Regels waren er om te buigen

Maar nu hebben ze het tegen mij

En ik weet niet hoe ik eruit moet komen, nee

De gedachte is nooit bij me opgekomen

Oh, ja, ik heb geen tijd meer

Het vuur van de kachel laait

Verspreid door mijn huis

Ik wist niet wat ik riskeerde

Woon hier helemaal alleen

Ik zou naar het land kunnen gaan

En verstop je daar tussen de bergen

Maar vroeg of laat zou ik dorst krijgen

En wou dat ik uit de fonteinen kon drinken

Ik ga door deze stad wandelen

Proberen de scheuren in het trottoir te vermijden

Elke stap die ik zet

Ik vrees dat ik aangevallen word

Ze hebben het tegen mij

En ik ben bang dat er geen einde aan komt

Zodra ik de controle had

Regels waren er om te buigen

Maar nu hebben ze het tegen mij

En ik weet niet hoe ik eruit moet komen, nee

De gedachte is nooit bij me opgekomen

Oh, ik heb geen tijd meer

Geen tijd meer

Geen tijd meer

Ik ga door deze stad wandelen

Proberen de scheuren in het trottoir te vermijden

Elke stap die ik zet

Elke stap die ik zet

Elke stap, elke stap

Ik vrees dat ik aangevallen word

Ze hebben het tegen mij

En ik ben bang dat er geen einde aan komt

Zodra ik de controle had

Regels waren er om te buigen

Maar nu hebben ze het tegen mij

En ik weet niet hoe ik eruit moet komen, nee

De gedachte is nooit bij me opgekomen

Kwam in mijn gedachten, kruiste mijn geest

Oh, ik heb geen tijd meer