Этажи - arber, Not Available

Я бежал, искал свет спасительный

Оставался лишь жалкий метр

В одном шаге от безразличия,

Но его невозможно сделать

Постоял у черты, помаялся

Сыпал небу свои проклятья

Я — лишь раб на цепи у слабости

Да, той самой, что кличут «память»

Сколь угодно кричи о помощи

Ты же знаешь и сам, что поздно,

А в её глазах столько тонущих,

Но никто из них не спасётся

Пусть корят тебя за привязанность

Никого никогда не слушай

Встреча с ней не была случайностью,

Но она — твой несчастный случай

Развяжи мне глаза

Я хочу посмотреть на прекрасный мир

Расстреляй моё сердце молчанием

Я умру в чужом городе

В самой ужасной из съёмных квартир

Оставлю на память свой голос

Послушай.

Забудь

Я творец собственной драмы,

Но я не желал этот путь

Утопленник весны

Я видел рядом тебя, умирая в объятиях

Думал, что спятил, но жадно хватался за эти сны

Взамен ничего не просил

Я просто любил, просто любил

Умер, но не остыл к тебе

Как странно.

Я умер, но не остыл

Этажи вверх, эти этажи вверх

Потом с этажей вниз, с этих этажей вниз

Я просто спешил к тебе, я просто спешил к тебе

Как жаль, что ты перестанешь мне больше сниться

Этажи вверх, эти этажи вверх

Потом с этажей вниз, с этих этажей вниз

Я просто спешил к тебе, я просто спешил к тебе

Как жаль, что ты перестанешь мне больше сниться

Сколько идиллий нарушено

Так ли я мёртв внутри, как не жив этот мир снаружи

Сердцу уже не помочь

Ведь ты съехала прочь, а я съехал с катушек

Сладкие грёзы, но с привкусом соли

И сколько иксов в этом море искомых

От всех демагогий мы сделали ноги

Всё, что я хотел — это уснуть, обняв твои колени

Мой пожар не греет труп, ведь ты как будто околела

В этих глазах бездонных я вижу себя бездомным

Только помни, моя линия жизни в твоей ладони, слышишь?!

Этажи вверх, эти этажи вверх

Потом с этажей вниз, с этих этажей вниз

Я просто спешил к тебе, я просто спешил к тебе

Как жаль, что ты перестанешь мне больше сниться

Я искал её, и в ней же я нашёл свой последний оплот

Без крыл полёт — и с высоты швырнёт моё тело об лёд

Прощальный сердца стук, и ни черта нам не исправить тут

В последний раз лежу и истекаю своей памятью

И проснувшись однажды поздно

Самой дивной и ясной ночью

Как обычно считаешь звёзды

Что рассыпал манящий космос

Ты, наверное, не заметишь

В звёздном бисере ярких точек

Что в минувший февральский вечер

На одну всё же стало больше

Ik rende, op zoek naar het reddende licht

Er was alleen een ellendige meter

Een stap verwijderd van onverschilligheid,

Maar het kan niet worden gedaan

Ik stond aan de lijn, zwoegde

Hij stortte zijn vloeken uit over de lucht

Ik ben slechts een slaaf geketend aan zwakte

Ja, degene die "geheugen" wordt genoemd

Roep om hulp zo veel als je wilt

Je weet zelf dat het te laat is,

En er zijn zoveel zinkende ogen in haar ogen,

Maar geen van hen zal worden gered

Laat ze je genegenheid verwijten

Luister nooit naar iemand

Haar ontmoeten was geen toeval,

Maar zij is jouw ongeluk

Maak mijn ogen los

Ik wil de mooie wereld zien

Schiet mijn hart met stilte

Ik zal sterven in een vreemde stad

In de meest verschrikkelijke gehuurde appartementen

Ik zal mijn stem houden

Luister.

Vergeten

Ik ben de maker van mijn eigen drama

Maar ik wilde dit pad niet

verdronken lente

Ik zag je naast me, stervend in mijn armen

Ik dacht dat ik gek was, maar klampte me gretig vast aan deze dromen

Heb er niets voor terug gevraagd

Ik hield gewoon, hield gewoon van

Gestorven, maar niet koud naar jou toe

Hoe vreemd.

Ik stierf, maar koelde niet af

Verdiepingen omhoog, deze verdiepingen omhoog

Dan van de verdiepingen naar beneden, van deze verdiepingen naar beneden

Ik haastte me naar jou, ik haastte me naar jou

Wat jammer dat je niet meer over mij droomt

Verdiepingen omhoog, deze verdiepingen omhoog

Dan van de verdiepingen naar beneden, van deze verdiepingen naar beneden

Ik haastte me naar jou, ik haastte me naar jou

Wat jammer dat je niet meer over mij droomt

Hoeveel idylles zijn er gebroken?

Ben ik zo dood van binnen, hoe is deze wereld buiten niet levend?

Het hart kan niet langer helpen

Je ging tenslotte weg en ik werd gek

Zoete dromen, maar met een vleugje zout

En hoeveel X'en zitten er in deze zee van het gewenste

Van alle demagogie die we hebben gemaakt

Ik wilde alleen maar in slaap vallen terwijl ik je knieën omhelsde

Mijn vuur verwarmt het lijk niet, omdat je lijkt te zijn gestorven

In deze bodemloze ogen zie ik mezelf als dakloos

Onthoud gewoon dat mijn levenslijn in je handpalm ligt, hoor je?!

Verdiepingen omhoog, deze verdiepingen omhoog

Dan van de verdiepingen naar beneden, van deze verdiepingen naar beneden

Ik haastte me naar jou, ik haastte me naar jou

Wat jammer dat je niet meer over mij droomt

Ik was op zoek naar haar, en in haar vond ik mijn laatste bolwerk

Vlucht zonder vleugels - en van een hoogte zal mijn lichaam op ijs werpen

Vaarwel hartslag, en we kunnen hier niets oplossen

Voor de laatste keer dat ik lieg en mijn geheugen laat bloeden

En op een dag laat wakker worden

Op de meest prachtige en heldere nacht

Hoe tel je meestal de sterren?

Wat een verspreide verleidelijke ruimte

Je merkt het waarschijnlijk niet

In de sterkralen van heldere stippen

Die afgelopen februariavond

Er is er nog een