La Hora del Crepúsculo - Antonio Vega

Quise compartir

todo lo que vi cuando el crepúsculo nos sorprendió

a la soledad y a mí

Barcas que mecéis

el atardecer,

con la cadencia de vuestro vaivén

soñé la paz que hallé

Dormidos en el abrazo de la Tierra mi vida y yo

y en la consulta al infinito

un camino recto hacia la luz

Pasajeras del cielo desperezad

el batir remolón de alas, ¡dad la señal!

Verterán los ríos agua dulce al mar

El crepúsculo anunciará un nacimiento más.

Eco que antes fue

voz de humano ser

oscureció y así llegó hasta mí

un canto de mujer

Entonces comprendí que siempre estuvo aquí

la melodía de las rocas y el mar, soplo crepuscular

Soñando con el abrazo de la tierra, dormido en él

Yendo y viniendo entre mi mundo y el otro que de todos es Pasajeras del cielo desafiad a quien dude que esta es una

Historia real

Fue pasando el tiempo, aprendí a esperar

Hay crepúsculos que nunca nos sorprenderán.

Ik wilde delen

alles wat ik zag toen de schemering ons verraste

naar eenzaamheid en mij

boten die je rockt

de zonsondergang,

met de cadans van je swing

Ik droomde van de rust die ik vond

In slaap in de omhelzing van de aarde, mijn leven en ik

en in de query naar oneindig

een recht pad naar het licht

Passagiers van de hemel strekken zich uit

het luie klapperen van de vleugels, geef het sein!

De rivieren zullen zoet water in de zee gieten

Twilight zal nog een geboorte inluiden.

echo dat was vroeger

stem van de mens

het werd donker en zo kwam het bij mij

een vrouwenlied

Toen begreep ik dat het altijd hier was

de melodie van de rotsen en de zee, schemering adem

Dromend van de omhelzing van de aarde, erin slapend

Komen en gaan tussen mijn wereld en de andere wereld die van alle Passagiers in de lucht is, daag iedereen uit die eraan twijfelt dat dit een

Waargebeurd verhaal

De tijd ging voorbij, ik leerde wachten

Er zijn schemeringen die ons nooit zullen verbazen.